Donald Trump blijft Republikeinse leider

Hoewel veel mensen - waaronder ikzelf - dachten dat Donald Trump binnen afzienbare tijd de koppositie zou verliezen in Republikeinse peilingen blijkt dat vooralsnog niet het geval te zijn. Hij is van alle kanten aangevallen - zowel wat zijn standpunten betreft (die vaak absoluut niet conservatief zijn voor Amerikaanse maatstaven) als zijn karakter - maar het heeft er alle schijn van dat niets hem raakt. Hij kan, aldus CNN, nog altijd op de steun rekenen van ongeveer 24% van de Republikeinse kiezers. Normaal gesproken zou dat niet voldoende zijn om de nominatie in de wacht te slepen, maar omdat het zo'n ontzettende drukte is - met maar liefst 17 kandidaten - is een kandidaat met dergelijke cijfers de absolute frontrunner.

Het is buitengewoon merkwaardig; Trump heeft in het verleden veel geld gegeven aan Democratische kandidaten (waaronder Hillary Clinton), en is niet bepaald conservatief op onderwerpen als gezondheidszorg. Echte conservatieve Amerikanen zijn tegen ObamaCare omdat de federale overheid in hun ogen het recht niet heeft om zorg landelijk te regelen. Trumps probleem ermee is dat ObamaCare te duur en niet effectief is.

Voorlopig lijkt de Tea Party - de actieve hardcore en conservatieve achterban van de Republikeinse Partij - hem dat echter te willen vergeven. Opmerkelijk, zeker omdat ze in het verleden juist altijd puurheid eisten, maar wél verklaarbaar.

Trumps belangrijkste kracht is namelijk, aldus zijn volgelingen, dat hij niet-politiek correct is. Conservatieve Amerikanen hebben het idee dat ze al jaren niets kunnen zeggen en problemen niet mogen benoemen. Doen ze dat wel, dan worden ze ervan beschuldigd racistisch of vrouwonvriendelijk te zijn. Trump heeft daar lak aan. Als mensen hem ergens van beschuldigen doet hij er nog een schepje bovenop en maakt duidelijk dat hij geen stap terugdoet; nog geen millimeter (zoals onze eigen Geert Wilders zou zeggen).

Veel conservatieve kiezers vinden dat bijzonder prijzenswaardig.

Daar komt bij dat Trump er telkens weer in slaagt om het establishment tegen zich in het harnas te jagen. Ook dat wordt door veel Tea Partiers gezien als een goede reden om hem te steunen; men heeft het namelijk helemaal gehad met zowel Democraten als Republikeinen. Die eersten beschuldigen ze ervan radicaal-progressief te zijn, de laatsen worden ervan beschuldigd de Democraten hun zin steeds te geven waardoor Obama min of meer kan doen en laten wat hij wil.

Tenslotte maken veel conservatieven zich ernstig zorgen over de staat van de economie, de hoge werkloosheid, de schuldencrisis, en het feit dat Amerika steeds meer banen en terrein verliest aan landen als China, Mexico en India. Donald Trump is, zeggen deze 'Trumpisten,' een succesvolle zakenman die weet hoe je in financieel opzicht orde op zaken stelt. Volgens hen is hij alleen daarom al dé ideale kandidaat.

De vraag is nu of Trump de komende maanden alsnog enigszins in elkaar stort of dat hij momentum blijft houden? Ik zou die vraag buitengewoon graag met iets van zekerheid willen beantwoorden, maar ik geef ronduit toe: dat kan ik niet. Het conservatieve electoraat is eenvoudig te grillig. Langzamerhand begin ik zowaar te geloven dat hij het weleens beter kon doen dan velen - waaronder ik - voor mogelijk hielden.