Wie had dat gedacht! Gevangenen de mogelijkheid geven om klachten in te dienen, die ook nog eens serieus behandeld moeten worden, heeft geleid tot een 'klagen-om-te-klagen-cultuur'. Een kerstdiner leverde al honderd klachten op. In 2018 kwamen er al 21.341 klachten binnen bij Commissies van Toezicht (CvT's).
Het eten is te koud, de sinaasappels zijn te droog, de paprika's zijn slecht en de loempia's al ontdooid. Ja, dan is het kerstdiner natuurlijk een uitgelezen moment om nóg meer te klagen. En justitie is er maar druk mee, want gevangenen hebben kennelijk het recht om over alles maar een klacht in te kunnen dienen, die ook nog daadwerkelijk moet worden behandeld.
Kennelijk heeft niemand het benul gehad bij justitie dat dit wel eens tegen ze kon gaan keren. Gevangenen, die een grafhekel hebben aan het personeel waar ze naar moeten luisteren, zullen op allerlei manieren proberen om het zo rot mogelijk voor ze te maken. En als dat op een kinderachtige manier moet, zoals het eindeloos blijven klagen over zaken die toch wel in behandeling moeten worden genomen? Het zij zo.
En natuurlijk is daar weer een heel onderzoek voor nodig die concludeert wat iedere halve tamme op voorhand al weet: de mogelijkheid tot eindeloos klagen verpest de sfeer, er wordt niet meer gepraat en het werkt gewoonweg niet. Maar om een aanzienlijk deel van de klachten niet in behandeling te nemen of de 'echte' eruit te filteren, dát idee wordt dan weer niet geopperd. Want stel je voor dat er geen onderzoek meer nodig is en rechters weer met daadwerkelijke problemen aan de gang kunnen? Verschrikkelijk!