Dijsselbloem bewijst: politiek totaal onbetrouwbaar en ongeloofwaardig

Wat maakt het uit, de kiezer laat alles toch wel gebeuren.

Kunt u het zich nog herinneren dat Jan Kees de Jager, toen minister van Financiën, ons heel blij vertelde dat we onze leningen aan Griekenland terug zouden krijgen mét rente? Nou, u gelooft het niet, maar daar blijkt dus niets van te kloppen. 

Zijn opvolger, Jeroen Dijsselbloem, zegt nu - helaas, helaas - dat we een groot deel van de Griekse schulden waarschijnlijk moeten kwijtschelden. Let wel, hij deed die uitspraken niet in een Nederlandse krant, maar in een Griekse, te weten Kathimerini (wel zo handig, nietwaar?).

Daarnaast vindt Dijsselbloem dat Griekenland 'meer tijd verdient' om zijn financiën op orde te krijgen. Eerder vandaag legde Jean al uit op onze Finance pagina wat dit betekent voor Europa, waar men blijkbaar aanstuurt op een koerswijziging. 

Lees Jeans verhaal om die te begrijpen waar de EU nu mee bezig is. Mijn punt is dit: de politiek bewijst voor de zoveelste keer in korte tijd totaal onbetrouwbaar en ongeloofwaardig te zijn. Het was niet alleen De Jager die riep dat we het geld terug zouden krijgen 'met rente', maar  in november vorig jaar zei Dijsselbloem zelf ook dat hij helemaal niet van plan was om wat voor schulden dan ook kwijt te schelden. Nee, die Grieken hadden hun puinhopen aan zichzelf te danken, en moesten hun rekeningen dus gewoon netjes betalen. 

Toen Dijsselbloem dat zei had ik al moeite om mijn lachen in te houden, maar het is bijzonder aardig van de minister dat hij even bevestigt dat we dit kabinet voor geen cent kunnen vertrouwen. Met zegt het ene, maar doet het andere. Of, beter gezegd: men zegt het ene in Nederland, maar het tegenovergestelde in de rest van Europa.

Ons wordt verteld dat we ons geen zorgen hoeven te maken, dat we onze euro's echt wel terugkrijgen, maar op hetzelfde moment werkt men achter de schermen stiekem aan een plan om precies het tegenovergestelde te bewerkstelligen.

De enige vraag die ik heb is dan ook: hoe kan het vredesnaam dat de pleinen van onze grote steden niet dag en nacht volstaan met luidkeels protesterende belastingbetalers? Hoe kunnen we dit in vredesnaam laten gebeuren - en dan niet één keer, maar stelselmatig?