Dierenpartij wordt radicaler, wil visverbod in Amsterdam
De bemoeizucht en verbodsdrift van de Dieren">Partij voor de Dieren is zonder grenzen.
De Partij voor de Dieren van Marianne Thieme lijkt een onschuldige partij die slechts het beste voor heeft met dieren. Dat imago klopt niet. De dierenpartij is een radicale partij die het liefste alles verbiedt dat Thieme en haar vegetarische dierengekkies niet oké vinden. Uiteindelijk moeten al die verboden leiden tot een totale stop op de consumptie van vlees. Dát is het einddoel.
Dat einddoel willen ze vooralsnog niet halen middels een revolutie. Voor nu kiezen ze voor babystapjes. Steeds gaan ze iets verder in hun eisen. Zo hopen ze andere partijen mee te krijgen. Zie bijvoorbeeld het verbod op sportvissen dat ze willen in de gemeente Amsterdam. De lokale afdeling van de dierenpartij vindt dat het sportvissen helemaal moet worden verboden, omdat een vis, let op, pijn kan lijden.
Amsterdamse sportvissers hoeven zich overigens geen zorgen te maken: het verbod komt er niet, omdat SP-wethouder Dierenwelzijn Laurens Ivens vindt dat het weinig zin heeft om alleen in zijn stad het sportvissen te verbieden. Dan kunnen sportvissers gewoon terecht bij buurtgemeenten die niet zo zitten te zeuren om vissen die pijn zouden lijden. Nu komt het: Ivens raadt de dierenpartij aan om een landelijk sportvisverbod te regelen op het Binnenhof.
Deze houding van het Amsterdamse college - Ivens spreekt niet alleen namens zichzelf - is gevaarlijk, omdat daarmee impliciet de dierenactivisten gelijk wordt gegeven. Ja, de vis lijdt pijn, en dat kan eigenlijk niet. Dat is wat de Amsterdamse politiek zegt. Ik heb niet voor niets een plaatje van een reiger boven deze tekst gezet. Lijdt de vis in de bek van die reiger niet óók pijn? Moeten reigers niet óók worden verboden te vissen?
De dierenpartij van Thieme zal lacherig doen: nee joh, natuurlijk niet. Reigers moeten wel vis eten. Nou, dat geldt dus ook voor mensen. Wij zijn geen herbivoren, maar omnivoren. We moeten dieren doodmaken om ervan te kunnen leven. Laat die sportvissers dus met rust. Het enige dat je nog van ze zou kunnen vragen (zonder het te eisen, mind you), is dat ze de gevangengenomen vis ook echt opeten. Biologischer en diervriendelijker kan niet.
