Deze vrouw eindigde als laatste bij een marathon - maar dat hoef je niet sneu te vinden
Toen deze vrouw meedeed aan een marathon, ging het haar niet zozeer om het winnen.
De jaarlijkse marathon van Richmond, een Amerikaanse stad in de staat Virginia, werd dit jaar gewonnen door een man die de 40 kilometer aflegde in twee uur en 18 minuten. De snelste vrouw deed dit in twee uur en 42 minuten. En deze vrouw? Die deed er acht uur en zes minuten over, maar dat is kan absoluut gezien worden als een overwinning.
Oké, officieel heeft ze de marathon niet afgemaakt: om in het eindklassement te verschijnen mogen deelnemers hooguit zeven uur over de tientallen kilometers doen. Maar ze heeft de eindstreep gehaald, en dat is alles wat deze vrouw wilde. Nikkia Young deed voor het eerste mee aan de race, nadat ze het jaar daarvoor aan enkele kleinere wedstrijden had meegedaan. Al deze uitdagingen vroegen zowel fysiek als mentaal het uiterste van haar, en vantevoren wist ze absoluut niet zeker of ze de slopende race wel zou uithouden.
[caption id="attachment_124618" align="aligncenter" width="770"]
Nikkia tijdens de marathon. Foto: WTVR[/caption]
De 40 kilometer die deze route telt zijn namelijk al slopend voor de meeste deelnemers, maar al helemaal voor Nikkia, die overgewicht heeft en daardoor nooit een goede conditie had. Maar dat is juist één van de belangrijkste redenen dat ze meedeed:
Ik denk dat heel veel mensen iemand nodig hebben om naar op te kijken, die net is zoals zij. Heel veel mensen denken aan die rennende superhelden, dat ze heel mager moeten zijn, dat ze heel snel moeten zijn, dat ze de besten moeten zijn. Maar je moet gewoon het beste voor jezelf zijn. Er is niet zoiets als een typische hardloper. Ze komen in alle vormen en maten. Het gaat er veel meer om wat je hart zegt, wat je echt wil doen, waar je voor wilt gaan, en niet zozeer om hoe je eruit ziet.
Hoewel de race niet altijd even gemakkelijk was voor haar, bereikte ze toch de finish. De meeste toeschouwers waren inmiddels al naar huis gegaan, maar een groepje van zo'n 20 mensen was speciaal op haar blijven wachten. En het was een geweldig moment voor haar: toen ze aan haar laatste stuk begon zag ze vanaf een heuvel de groep staan, en kreeg ze een energieboost om ook het laatste stuk vol moed af te maken. Het was een emotionele finish, waarbij iedereen in tranen uitbarste. Maar ze noemde de finish "het einde van iets geweldigs".
Ze hoopt hiermee andere mensen te inspireren die om verschillende redenen niet zouden durven hardlopen. Ze is zeker van plan om in de toekomst vaker mee te doen aan dergelijke races. En of je dit nu rennend op lopend doet, het maakt volgens haar niet uit:
Zolang je maar vooruit blijft gaan, maakt het echt niet uit. Je moet gewoon doorgaan, totdat je het einde hebt gehaald.
[caption id="attachment_124619" align="aligncenter" width="770"]
Een emotionele finish. Foto: WTVR[/caption]
