De VVD en de ezel

In theorie klinkt dat natuurlijk allemaal ge-wel-dig. De VVD gaat de verkiezingen ongetwijfeld winnen, daarna krijgen we dan ten langen leste een echt rechts kabinet, dat de fors snoeit in de overheidsuitgaven, en dat het initiatief aan de burger laat. 

Ik kan niet wachten.

Jammer genoeg is de VVD deze beloftes op 13 september ongetwijfeld alweer vergeten. Zo gaat het namelijk iedere keer: Rutte en diens kompanen lullen rechts, maar vullen de zakken links.

Zoals Amerikanen in dit soort situaties plegen te zeggen: they talk the talk, but have yet to walk the walk.

Zogenaamd pragmatische VVD'ers zullen daar ongetwijfeld op antwoorden dat een 'regeringspartij compromissen moeten sluiten'. Het kan niet anders - het is echt heel vervelend allemaal! - maar zo werkt het nu eenmaal in de politiek. 

Nou, er valt het één en ander aan te merken op die redenering. De VVD is namelijk veel te gemakkelijk en te snel bereid om water bij de wijn te doen, en zelfs om bepaalde beloftes in de prullenbak te gooien. De PvdA eist dit, de VVD eist dat. De sociaaldemocraten geven dit op, de liberalen dat. En hoppakee: een compromis is geboren.

Polderpolitiek noemen we dat.

De VVD kan echter op een andere manier omgaan met de politieke tegenstanders, zeker na een enorme overwinning: de rug recht houden. Rutte kan Samsom (of wie dan ook) gewoon vertellen dat hij niet van plan is om de key points van zijn verkiezingsprogram in de ijskast te zetten. De belastingen worden verlaagd, of de VVD doet niet mee aan wat voor coalitie dan ook. Er gaat niet alleen geen euro, maar zelfs geen eurocent meer naar Griekenland en andere 'zwakke' Europese landen. Accepteert de PvdA (of D66, of GroenLinks, of het CDA) dat niet? Prima, de liberalen gaan dan heerlijk oppositie voeren.

Waarom de VVD daar niet voor kiest is mij een raadsel. Een dergelijke principiële houding zou de partij namelijk niet zetels kosten, maar opleveren. Laat links het land dan maar een jaar of vier (of hoe lang ze het ook maar volhouden) regeren: na die periode rennen kiezers massaal naar rechtse partijen, en dan natuurlijk met name naar de VVD.

De enige reden die ik kan bedenken dat de VVD toch steeds weer enorme compromissen sluit met links is dat de partijtop te zeer verknocht is aan de macht. 

Hoe dan ook, aangezien zelfs een ezel zich niet twee keer aan dezelfde steen stoot ben ik bang dat de VVD pas weer op mijn stem kan rekenen op het moment dat de partij bewijst dat ze daadwerkelijk van plan is om Nederland liberaler en vrijer te maken.

Overigens heb ik ook weinig tijd voor lieden die beweren dat de VVD wel mee moet doen omdat het land anders in handen van links komt, 'wat nog erger zal zijn'. Dat is flauwekul: als je links de macht geeft maken ze het land weliswaar in vier jaar kapot, maar als je de VVD 'compromissen' laat sluiten met sociaaldemocraten gebeurt uiteindelijk precies hetzelfde, met dit verschil dat het dan niet vier, maar acht jaar duurt. Geef mij maar een snelle, genadige dood boven een langzame, langdurige lijdensweg.

Foto: Wikimedia Commons / Huh Bakker / Maarten.