Maar dat mag niet?!
Oh nee, de Volkskrant komt vandaag met een schokkend -- een vreselijk zorgwekkend! -- verhaal over de gang van zaken in Polen tegenwoordig. En dan met name in verband met het onderwijs. Het blijkt namelijk dat het Poolse onderwijs er deels op gericht is om kinderen trots te leren zijn op hun land en geschiedenis:
Fatsoenlijk onderwijs is in Polen niet compleet zonder een gulle scheut vaderlandsliefde. Dat was altijd al zo, maar onder regeringspartij Recht en Rechtvaardigheid (PiS) is er dit schooljaar een tandje bij gezet. Lesboeken geschiedenis en curricula zijn herschreven met het accent op katholieke waarden, militair heldendom en zelfopoffering.
Eén van de zaken waar de Volkskrant zich druk om maakt is de manier waarop de nieuwe boeken over de Tweede Wereldoorlog berichten:
Met PiS aan de macht is het geschiedenisonderwijs zwart-wit geworden, zucht Jacek Staniszewski, schooldirecteur in Warschau en verbonden aan een instituut dat scholen adviseert. 'Alles is óf goed, óf slecht, met niks daartussen. Over de Tweede Wereldoorlog bijvoorbeeld. In plaats van 'nazisme' vermeldt het curriculum nu 'Duitsers'. We worden geacht leerlingen te vertellen dat het hele Duitse volk schuldig was aan de oorlog.'
Je bedoelt dat volk dat Hitler aan de macht kwam, dat hem ermee weg liet komen, dat best wist dat joden "gezuiverd" werden maar dat volstrekt niet interessant vond, en dat stond te juichen toen Der Führer ten strijde trok tegen de rest van Europa? Dat volk?
Oké dan.
En nu komt het, want dit is waarom de Volkskrant dit zo vreselijk vindt:
Naast Polen, stroomt tevens in buurland Oekraïne nationalisme de klaslokalen binnen. Daar is vaderlandsliefde op school heel normaal, ontdekken onderwijsbroers Luuk en Erik Ex. Erik: 'Nationalisme waar ik ineen van krimp. In mijn geschiedenislessen probeer ik leerlingen te leren wereldburger te zijn'.
Nou heb ik niks met het Oekraïense nationalisme -- dat land is eigenlijk van oudsher een provincie van Rusland en geen land -- maar ik heb zo mogelijk nóg minder met geschiedenisleraren die kinderen "leren wereldburger te zijn." Dat zijn die kinderen helemaal niet. Oekraïense kinderen zijn burgers van Oekraïne, Poolse kinderen zijn burgers van Polen, en Nederlandse kinderen zijn kinderen van Polen. Er bestaat niet iets als een "wereldburger"; het is een linkse mythe die, helaas, de samenhang van échte maatschappijen ondermijnt.