Het is een grof schandaal dat een zogenaamde christenconservatieve partij de grootste leugenaar van de politiek in de moderne geschiedenis lekker laat zitten. Zoals wij eerder vandaag berichtten ging het er gisteren fel aan toe in de Tweede Kamer. De voltallige oppositie was woedend omdat premier Rutte en minister Wiebes (alsmede kereltje Pechtold) keihard gelogen hadden over het bestaan van een aantal memo's over de
dividendbelasting. Het gevolg? Een motie van afkeuring werd ingediend en kon op de steun rekenen van alle oppositiepartijen.
Nou ja,
alle. Dat is niet helemaal waar. Eén niet-coalitiepartij steunde de motie niet.
Het ging om de SGP:
De SGP ging niet mee met de rest van oppositie. Voorman Kees van der Staaij constateerde wel dat de informatievoorziening naar de Kamer beter had gemoeten, en dat er een 'vruchtbare bodem voor wantrouwen' was ontstaan. Van der Staaij vindt een motie van afkeuring niettemin 'een brug te ver'.
Meer hoef je niet te weten over de
SGP onder de minder dan bezielende leiding van
Kees van der Staaij. De partij is onder zijn leiding de conservatieve vleugel van de VVD geworden. Wat Rutte ook doet, het maakt niet uit. De SGP steunt hem
altijd. De man kan liegen dat het gedrukt staat, maar hem dwingen om op te stappen gaat Van der Staaij nog altijd "een brug te ver."
Het is dieptriest. Juist de SGP zou zich als partij moeten inzetten voor een eerlijk en transparant bestuur. De Bijbel is hier behoorlijk helder over. Liegen is een doodzonde. En de Bijbel roept leiders systematisch op om eerlijk te zijn.
Blijkbaar moet de SGP daar aan herinnerd moet worden. Misschien dat het verstandig is voor Van der Staaij om iets minder vaak overheidsdocumenten te lezen en iets vaker de Bijbel.