De ravage van 10 jaar Rutte: een gedurfde visie voor een welvarender, vrijer en mooier Nederland

Aan het eind van 2020 bracht Thierry Baudet samen met Paul Frentrop een nieuw boek uit. De titel van hun boek spreekt boekdelen: "De ravage van tien jaar Rutte." En ja, in het boek leggen de twee heren op kundige wijze de neveneffecten én negatieve bedoelde effecten bloot van de drie achtereenvolgende kabinetten geleid door Mark Rutte. Maar dat is niet alles. Ze presenteren ook een visie voor hoe het wél kan. Hoe het beter kan. Hoe we Nederland weer welvarend, vrij, en mooi kunnen maken na de eerstvolgende Kamerverkiezingen.

In het eerste deel van het nieuwe boek van FVD-leider Thierry Baudet en senator Paul Frentrop ‒ "" ‒ ontleden de heren op schitterende wijze het wanbeleid van Rutte. Op drie grote onderwerpen ‒ immigratie, klimaat en de Europese Unie ‒ wordt werkelijk geen spaan heel gelaten van het wanbeleid van de nepliberale regeringsleider.

Vervolgens, in het tweede deel, komen de politieke, economische én culturele plannen van het Forum voor Democratie-tweetal aan bod. Het is al met al een buitengewoon plezierig boek om te lezen. Je gaat er als lezer vlot doorheen terwijl je wél belangrijke informatie krijgt van de heren. Kort gezegd: Frentrop en Baudet pakken Rutte en het hele partijkartel keihard aan, maar doen dat op een manier waarbij ze zélf ook nog een positieve visie presenteren, én ze doen het rustig en bedaard. Na lezing van dit boek kan ik alleen maar concluderen: als ze met dit boek in de hand naar kiezers gaan en het gesprek op zo'n manier kunnen voeren gaan ze FVD nog heel groot maken op 17 maart.

Onder de drie kabinetten-Rutte is het flink misgegaan met Nederland, aldus de FVD-auteurs terecht. Zij "hebben gigantische schade aangericht aan onze samenleving, economie, cultuur en democratie." Maar het is lastig om te zeggen wat precies de grootste flater is geweest. Er zijn drie onderwerpen waarop het flink is misgegaan, en alle drie verdienen ze speciale aandacht omdat ze écht veel schade hebben veroorzaakt ‒ en dat zullen blijven doen de komende jaren, zéker als het partijkartel de verkiezingen van 2021 wint.

Immigratie

"Meteen na de Tweede Wereldoorlog was overbevolking ook in Nederland een acuut probleem geworden," merken de heren op. Zo zei de minister van Financiën, Lieftinck, in 1945 terecht dat veel Nederlanders elders naartoe zouden moeten emigreren. Het werd namelijk te vol. Willem Drees dacht daar in 1950 net zo over: "Een deel van ons volk moet het aandurven zijn toekomst te zoeken in groter gebieden dan het eigen land," zei hij toen. Uiteindelijk vertrokken inderdaad een half miljoen Nederlanders naar verre oorden.

Waarom citeren Baudet en Frentrop die twee oud-politici uit de periode van de wederopbouw? Nou, dat is eigenlijk heel simpel. Ze willen aantonen ‒ en slagen daar wonderwel in ‒ dat we decennia geleden heel openlijk over dit soort zaken spraken, maar dat op een gegeven een knop werd omgezet. Opeens moesten we alles maar geweldig vinden. Fabrieken waren op zoek naar goedkope arbeiders. Die konden gevonden worden in, met name, Turkije en Marokko. Na twee jaar mochten zij hun gezinnen laten overkomen. En zo kwamen er niet minder, maar juist meer mensen bij.

"Het is een ontwikkeling die sindsdien nooit is gestopt; maar eerder is aangewakkerd en versneld," aldus Frentrop en Baudet, waarna ze een grafiek delen waaruit dat zonder meer blijkt. De afgelopen tien jaar zijn de migratiecijfers geëxplodeerd. Met dank aan, jawel, Mark Rutte.

Dat is, leggen ze uit, problematisch. Ten eerste kost een immigrant uit Pakistan, Turkije of West-Afrika de belastingbetaler netto tussen de 200.000 en 400.000 euro. "Voor Marokko, Afghanistan, Syrië en Irak komen die kosten zelfs boven de 400.000 euro." Hier hoor je de kartelpartijen nooit over, maar het maakt het allemaal niet minder waar. "Daar komt dan nog die torenhoge immateriële prijs bij: de vervreemding, de onveiligheid. Het gevoel niet meer thuis te zijn in de eigen wijk of stad. De misdaadcijfers. De straatintimidatie richting vrouwen."

Vervolgens kijken Frentrop en Baudet wéér naar het verleden. In 1977 kwam de commissie-Muntendam met een rapport waarin opgeroepen werd iets aan de massa-immigratie te doen. Heel veel mensen zijn ongetwijfeld niet op de hoogte van het werk van deze commissie. Maar zoals De ravage van tien jaar Rutte duidelijk maakt is kritiek op onbeperkte immigratie bepaald niet nieuw. "Wij vinden bovendien, en dat is een verdere beperking, dat ervoor gewaakt moet worden dat door immigratie gemakkelijk herkenbare minderheden ontstaan. Recente ervaringen, niet alleen in eigen land, hebben immers geleerd dat hieruit bijkans onvermijdelijk uiterst moeilijk op te lossen maatschappelijke problemen voortvloeien, waarvan soms een ontwrichtende werking uitgaat."

Dat stelt de commissie-Muntendam nu meer dan veertig jaar geleden in diens rapport. Veertig jaar geleden! Maar ik durf te beweren dat 99% van onze lezers daar niet van op de hoogte waren geweest als Baudet en Frentrop de commissie niet citeerde in hun boek. Want er mag nooit een eerlijke discussie gevoerd worden over dit onderwerp, en iedereen die kritiek heeft wordt steevast weggezet als "extreem-rechts." Als dit soort mainstream-politici van jaren geleden echter zo geciteerd worden prikken we die ballonnetjes van de boven-ons-gestelden in één keer lek... En ja, dat is natuurlijk precies wat Frentrop en Baudet zo goed doen in dit boek.

Onder Rutte is de massa-immigratie razendsnel doorgegaan. "Het is niet langer houdbaar zo," schrijven Baudet en Frentrop: "De instroom moet stoppen, en de mensen die hier niet aarden moeten we helpen terug te keren naar hun landen van herkomst."

Klimaat

Ook wat de groene obsessie betreft vegen de auteurs op schitterende maar kálme wijze de vloer aan met het wanbeleid van de kabinetten geleid door Mark Rutte. "Natuurlijk," schrijven zij, "onderkennen we dat met de verbranding van kolen, aardolie en aardgas enige vervuiling gepaard gaat... Maar van een 'crisis' is geen sprake ‒ integendeel: Nederland is op vrijwel ieder gebied schoner dan het de afgelopen eeuw is geweest."

In deze tijden is dit natuurlijk een moedige uitspraak. Want iedereen wordt geacht mee te gaan in de klimaatgekte. Doe je dat niet, dan ben je een "ontkenner" en kun je rekenen op flink wat kritiek van de gevestigde orde én hun lakeien op social media. Maar dat maakt Baudet en Frentrop niets uit. Ze zitten vol passie en vuur, jawel, maar ze kijken vooral rustig naar de feiten en laten hun oordeel daar door bepalen. Zoals het hoort dus, zeker in de politiek.

Bij het klimaat wordt eerst besproken wanneer mensen eigenlijk voor het eerst begonnen te praten over het 'klimaat.' Heel nuttig omdat, als je niet weet hoe het allemaal begon, je ook niet begrijpt hoe het zover is gekomen als nu. Het begon, leggen Baudet en Frentrop uit, met de 'club van Rome' en boeken als Silent Spring van Rachel Carlson. "Daarna kwam de angst voor zure regen. En vervolgens die voor het gat in de ozonlaag." Ah ja, ik kan het me inderdaad nog herinneren: "Toch bleek het grootste deel van dit paniekerig gebeuren op niets gebaseerd," concluderen de heren vervolgens.

En ja, daarna gaan ze de strijd hard aan. "Er is veel gepubliceerd over de mogelijke oorzaken van deze irrationele angsten die als massapsychoses de moderne, verstedelijkte mens konden teisteren ‒ verkapt zondvloed denken van geseculariseerde christenen, westers schuldcomplex, culturele zelfhaat: de eventuele verklaringen liggen voor het oprapen." Natuurlijk is er nog een andere heel belangrijke verklaring dat ons steeds weer angst wordt aangejaagd over "het klimaat": het is gewoon grof verdienen voor sommigen. "Net als immigratie is ook klimaatbeleid een verdienmodel," aldus Frentrop en Baudet.

Waarom Rutte en co. daar zo in meegaan? Zij zijn toch politici ‒ en geen zakenmensen? Simpel: "Ook voor machtshongerige politici biedt paniekzaaien over 'milieu' of 'klimaat' een perfect voorwendsel om zo'n beetje elk aspect van het leven aan de eigen controledrift te onderwerpen." Zo is het natuurlijk precies... maar op de één of andere manier wordt dit in Nederland door bijna niemand benoemd ‒ en zeker niet door een andere politieke partij.

Vervolgens leggen de FVD'ers uit waarom er sowieso weinig klopt van al die verhalen over "klimaatverandering." "Hoe dan ook is van een 'klimaatcrisis' geen sprake," concluderen zij. "Er is geen dreigend uitsterven van ijsberen. Geen dramatisch stijgende zeepspiegel... Er is geen toename van weersextremen... en het aantal slachtoffers van zulke natuurrampen is in de laatste honderd jaar met meer dan 95% afgenomen."

Het zijn feiten. Stuk voor stuk. Maar waar leest u dit soort feiten elders? Ik nergens. Nou ja, misschien op ClimateGate.nl, maar dat is het dan wel.

En zo wordt de overstap gemaakt naar het fnuikende klimaatbeleid van Rutte. We moeten ons houden aan een peperdure klimaatwet die "minstens 1.000 miljard" gaat kosten. Frentrop en Baudet beschrijven heel nauwkeurig wat het effect hiervan zal zijn op de samenleving. Banen die verdwijnen. Gezinnen die energie niet meer kunnen betalen. Belastingen die de pan uitrijzen. Want alles moet aangepast worden, van de cv's in huizen tot vloeren tot het betimmeren van deuren, tot het vervangen van tractoren... en ga zo maar door.

"Niet echt een goed idee dus, die Klimaatwet van VVD, CDA, PvdA, D66, ChristenUnie en GroenLinks," stellen de parlementariërs: "Wij willen die wet dan ook intrekken. We willen stoppen met de plaatsing van windturbines en zonne-akkers. Onze bossen stoken we niet meer op in vervuilende en inefficiënte biomassacentrales. We gaan voor kernenergie. En we geven de boeren weer de ruimte. Natuurlijk maken we ons sterk voor een schoon milieu, maar CO2 heeft daar niet zoveel mee te maken.

Oh: "En we blijven gebruik maken van aardgas!"

[caption id="attachment_265495" align="alignleft" width="300"] FVD-leider Thierry Baudet aan het werk in het partijkantoor. Bron: De Dagelijkse Standaard.[/caption]

Europese eenmaking

Ook wat het megalomane EU-project betreft zetten Baudet en Frentrop eerst alles in historisch perspectief. Want hoe kon de EU van nu worden wat het is? Begon het niet ooit met een EEG-project, wat door veel mensen gezien werd als een onschuldig vrijhandelsproject?

Nou, ja en nee, aldus de auteurs. Want de EEG wás geen vrijhandelsunie, maar een douane-unie. Om dat aan te tonen leggen ze uit wat het verschil tussen beide soort unies is. Een vrijhandelsunie houdt in dat je afspraken maakt met elkaar over de producten die je met elkaar verhandelt. Maar bij een douane-unie maak je afspraken die ook gelden voor producten die het eigen land nooit verlaten. Dus als je koffiemokken maakt, en die mokken zullen nooit geëxporteerd worden, moet je je tóch nog houden aan internationaal geldende richtlijnen. Dát is wat de EEG deed, en het is waarom de EU zoals we die nu kennen feitelijk het logische gevolg was van de EEG van toen.

Rutte vindt dat helemaal geweldig. Zoals Frentrop en Baudet uitleggen gaat hij steeds weer akkoord met meer, meer, meer macht voor de EU ‒ en met meer, meer, meer herverdeling van de welvaart op Europees niveau. "Bij de Europese top van juli 2020 stemde Mark Rutte in met de vorming van een Herverdelingsfonds. Op een totaal van 750 miljard staat Nederland nu garant voor 31 miljard. Dat is circa 4.000 euro per huishouden." De formele reden daarvoor was corona, maar dat was niet meer dan een excuus. En het meest zorgwekkende? Eurobonds zijn hiermee feitelijk een feit. "De landen in Zuid-Europa krijgen toegang tot gratis geld waarna onvermijdelijk nieuwe schuldencrises zullen volgen." En daar mogen jij en ik dan voor betalen.

Het moge duidelijk zijn dat de Forum-politici hier heel anders over denken dan Rutte. "Europese politieke eenwording is onmogelijk en wat ons betreft ook ongewenst." Vervolgens leggen ze meteen uit waarom de drogredenen van de eurofielen nergens op slaan. "Een superstaat presteert niet beter dan aparte kleine landen. Integendeel. Ook voor landen geldt immers dat onderlinge concurrentie aanzet tot betere prestaties." Daar komt bij dat kleinere landen democratischer zijn. Het nauwe contact tussen kiezers en gekozenen raken we kwijt wanneer we opgaan in alsmaar grotere verbanden." De kritiek van FVD op het grote Europese project is dus geen onderbuikgevoel. Het is een goed beargumenteerde en uitgedachte visie.

Dit waren de drie onderwerpen waarop Baudet en Frentrop het wanbeleid van de kabinetten Rutte - en eigenlijk ook van hun directe voorgangers - onderuit schoffelen. Dan is het nu tijd voor het deel van het boek waarin zij hun eigen grootse visie ontplooien. Want ja, dat is wat dit boek én wat FVD in mijn ogen écht anders maakt van andere boeken én andere partijen. Dit gaat niet over gesteggel over komma's. Nee, FVD heeft een grote visie voor Nederland. Waar het heen moet. Hoe het ook kan. Een visie die bij alle andere partijen ontbreekt. Ja, zelfs bij de SP. Want, hoewel marxistisch, zijn ze daar hun wilde veren een beetje kwijtgeraakt en zijn ze veel meer geworden als alle andere partijen: een partij die zich verliest in debatten over details, maar die het in principe min of meer eens is met de status quo en die dus ook steunt.

Politiek herstel

"We hebben decennialang zitten slapen terwijl het partijkartel ons land weggaf aan immigranten, uitverkocht aan Europa, en uitleverde aan klimaatfanatici," schrijven Baudet en Frentrop in de eerste paragraaf van dit deel van hun boek. Maar er is hóóp.

Hoop? In deze moeilijke tijden; tijden waarin we alles wat we ooit waren moeten verafschuwen? Ja. Het kan. Want hoewel de oplossing niet gemakkelijk te implementeren is, is het devies wel degelijk best simpel. Alles wat Nederland nodig heeft hadden we immers ooit al eens. We hoeven er alleen maar op terug te grijpen, en de oude ideeën te vertalen naar nieuwe realiteiten.

Wat dit politiek inhoudt? Nou, leggen Baudet en Frentrop uit, dé grote opdracht in de politiek is om de macht van het partijkartel nu eindelijk te doorbreken. En niet alleen de macht van het kartel, maar ook de macht van réchters. Want die hebben in ons land te veel macht. Denk maar aan de Urgenda-zaak, waardoor Nederland gedwongen wordt allerlei belachelijke klimaatregels te implementeren. Dit is ons opgelegd, niet door onze gekozen parlementariërs, maar door réchters.

Maar er is een 'maar.' Die rechters zijn daartoe in staat gesteld door het partijkartel. Want zij zijn steeds weer akkoord gegaan met voorstellen die de macht van rechters groter maakte. Zij hadden daar paal en perk aan kunnen stellen, maar hebben er bewust niet voor gekozen om het te doen. Zoals Frentrop en Baudet uitleggen gaan we dat wat FVD betreft voortaan anders doen. De macht moet terugkomen bij het parlement, en het parlement moet trots soeverein zijn.

Een ander middel om de politiek te vernieuwen is door een bindend correctief referendum in te voeren. De auteurs leggen uit dat premier Cort van der Linden in 1917 (!) al voorspelde dat "de opkomst van politieke partijen het functioneren van de democratie zou aantasten." Hij wilde daarom het algemeen kiesrecht "alleen accepteren als er een manier werd gevonden om de rol van partijpolitiek terug te dringen. En dat middel was er: het referendum." Alleen met een referendum kon de wil van het volk daadwerkelijk uitgevoerd worden. Helaas verloor hij die strijd. Maar er is goed nieuws. FVD zet die strijd voort. De burger moet actief betrokken worden bij het landsbestuur. En wel meteen.

Ook wil FVD zich actief bezighouden met "kartelbestrijding." "Wij vinden dat bestuurders in een democratie écht moeten luisteren ‒ en niet een beetje deftig moeten doen alsof. De eerste stap om daarvoor te zorgen is die mensen te laten beseffen dat ze hun benoeming niet aan hun vriendjes te danken hebben, maar aan het volk. We beginnen daarom met het eisen van openheid van benoemingen."

Oh ja, en de bezem moet door de NPO in Hilversum. Want iedereen kan zien dat het partijkartel en het mediakartel een twee-eenheid vormen. Dat moet maar eens afgelopen zijn.

Economie

Het is in deze tijden bijna ongelooflijk, maar in het deel over de economie heeft FVD het léf zich hard te maken voor de vrije markt en het kapitalisme. Dat moet niet aangezien worden voor corporatisme ‒ een band tussen overheid en grote bedrijven, zoals we die nu zien. Nee, FVD wil een economie creëren waarin het gemakkelijk is voor (nieuwe) ondernemers om in een nieuwe markt te stappen, en voor gebruikers om te veranderen van dienst of producent.

Alleen het kapitalisme zorgt voor toenemende welvaart, en alleen het kapitalisme kan gecombineerd worden met individuele vrijheid. Een libertariër als ondergetekende is zich daarvan bewust, maar nu verwoorden Baudet en Frentrop dat dus ook heel helder. Goddank.

Ook willen Frentrop en Baudet het belastingregime grondig op de schop nemen. De eerste 20.000 euro die je verdient moet helemaal belastingvrij zijn. En de belastingdienst mag niet meer gebruikt worden om het gedrag van mensen te sturen. Want dat gebeurt nu heel vaak: je wordt gesubsidieerd als je doet wat de staat wil.

FVD wil daar niet aan. Het kost te veel geld, verstoort de markt, en is ook nog eens in strijd met de idee van Vrijheid. "Het past de overheid niet, de mensen als een voogd aan het handje te nemen of met zachte dwang te bedillen. Zo'n land willen wij niet: en de verongelijkte, angstige, klagerige, en afhankelijke mensen die het oplevert vertrouwen we het ook niet toe om een beschaving in stand te houden."

Pats!

Cultuur

Tenslotte is er natuurlijk ook tijd en aandacht voor het paradepaardje van Baudet: cultuur. En terecht. Want als we één ding kunnen opmerken over de moderne tijd, dan is het dat de lelijkheid die we overal zien tekenend is voor onze hele cultuur, die aan het afglijden is. Het kan en moet anders, leggen Frentrop en, neem ik aan met name Baudet, uit. Er moet weer oog komen voor schoonheid.

Maar dat is niet alles. Nee. Cultuur gaat eerst en vooral over wat wij delen met elkaar. Over wat ons verbindt. "Zonder sociale cohesie, zonder 'wij', gaat het niet. Daarom is het beschermen van, en het denken over, cultuur een wezenlijk onderdeel van ons politieke programma," schrijven de auteurs. "Want anders dan zulke oppervlakkige wereldbeschouwingen als het 'liberalisme' of 'socialisme', begrijpt ons conservatisme dat het niet zozeer gaat om het 'systeem,' maar om de méns."

Er wordt ons, stellen zij vervolgens, een "zelfhaat" aangepraat die werkelijk desastreus is. Dat moet stoppen. "In een misplaatst besef van geschiedenis wordt ons zelfhaat aangepraat, waarin half begrepen oorlogen, kruistochten, heldendaden of uitvindingen alle in het licht van zekere 'onderdrukking' worden bezien." Maar, vragen Baudet en Frentrop, "moeten wij boeten voor het verleden. Heeft de schoonheid, de gemeenschapszin, het zelfvertrouwen ons tot misdaden gebracht en moeten deze zaken daardoor verdwijnen uit het leven van onze natie?"

Het antwoord is helder. "Wij geloven daar geen woord van. We hoeven het mooiste en beste dat we hebben gemaakt niet verantwoordelijk te houden voor onze fouten. Natuurlijk hebben onze voorouders missers gemaakt, maar we menen dat ze toch vooral veel geweldige dingen hebben bereikt. Onze (geestelijk) erflaters hebben de wereld uit de duisternis gehaald, uitvinden gedaan, schilderijen, muziekstukken, kerken en rechtsstaten geschapen - ja, wat is er eigenlijk niét om trots op te zijn als Europeaan."

Zo is het maar net. En goddank dat iemand het hardop durft te zeggen ‒ of eigenlijk, durft op te schrijven. Te lang hebben wij ons zelfhaat laten aanpraten. Het is tijd om weer trots te zijn. Trots op onszelf, trots op onze ouders, trots op onze voorouders, trots op onze cultuur en, jawel, trots op het overgrote deel van onze geschiedenis.

Het partijkartel denkt daar anders over. Dat weet ik. Reden des te meer om keihard met ze af te rekenen op 17 maart.

Je kunt een gesigneerd exemplaar van De ravage van tien jaar Rutte bestellen bij de webshop van FVD.