De Europese Unie en het communisme zijn een Europese anomalie

Nooit van gehoord, zeer waarschijnlijk, omdat buiten Nederland Frans Timmermans ook volstrekt onbekend was. De Duitse media wisten niets anders te melden dan dat Timmermans’  bekend was door de MH17 ramp. Deze personen maken in de Europese Unie echter de dienst uit de komende vijf jaar, zogenaamd als eurocraten, maar in de praktijk als politici, die noch op basis van een politiek programma gekozen zijn, noch aan enig (euro) parlement adequate (politieke) verantwoording schuldig zijn. Het is de Europese Unie ten voeten uit. Een kliek politici, ambtenaren, eurocraten en hun gelijkgeschakelde media verdelen de riante baantjes op basis van het nationale clientèle- en patronage netwerk als beloning voor trouwe diensten aan de partij van de nationale regering. De criteria voor de  benoeming zijn in volgorde van belangrijkheid: onvoorwaardelijke trouw aan de totale Europese Unie, geslacht, nationaliteit en partijlidmaatschap van de juiste partij op het juiste moment. Het is tekenend dat Timmermans, die nooit een portefeuille personeelszaken of deregulering  heeft beheerd juist op dit terrein bevoegdheden krijgt. Tot zijn portefeuille  behoort zelfs het toetsen van Europese regels aan de mensenrechten. Laat daar nu al een compleet door de EU opgetuigd (overbodig) instituut in Wenen voor zijn  en mensenrechten al lang integraal deel uitmaken van de Europese rechtsorde. Voor Rutte en het Nederlandse parlement is de functie van Timmermans echter een succes van de  Nederlandse diplomatie. Het is inderdaad een feit dat deze diplomatie wereldwijd niet serieus wordt genomen.

De Volkskrant (11 september) liet zich weer eens in euforische bewoordingen uit over het door Juncker samengestelde dream team. Er zou zelfs sprake zijn van een heuse revolutie. Nog nooit was de Europese Commissie immers zo politiek samengesteld. Deze krant heeft gelijk dat sprake is van een revolutie, namelijk een staatsgreep door eurocraten onder leiding van Juncker. In flagrante strijd met bestaande verdragen en de competentie van de Europese Commissie heeft Juncker, onder andere, de toch al gammele euroverdragen ten grave gedragen. Juncker verwerpt expliciet de afspraken zoals die door regeringsleiders en het Nederlandse Parlement zijn vastgelegd over schuldenvermindering en de 3% norm. Over hervormingen wordt niet meer gesproken. De Volkskrant verwoordt het zo, zonder enig kritisch commentaar:

Dit versluierende eurocraten jargon betekent niets anders dan de geldpersen laten draaien, nog meer (Nederlands) belasting geld via allerlei werkgelegenheidsprojecten (waar de EU géén enkele bevoegdheid, maar  wél een heuse (illegale) eurocommissaris voor heeft) en corrupte regionale- en structuur fondsen laten rondpompen. Géén woord over hervorming van het Europese landbouwbeleid (45% budget, 5% BNP), dat de agrarische sector in zuidelijke en Oost-Europese landen al decennia overeind houdt. Over hervormingen (Frankrijk heeft bijvoorbeeld 25% ambtenaren van de werkende bevolking, Italië géén vermogensbelasting, noch pensioenvoorzieningen, Griekenland, Spanje en Portugal zijn epidemisch corrupt) wordt ook niet meer gesproken, en de 3% norm geldt alleen om Nederlandse bejaarden op straat te gooien, de gezondheidszorg uit te kleden en, op termijn, maar één protonenapparaat aan te schaffen. Nederlandse kinderen kunnen worden gered door dit apparaat, maar worden doorverwezen naar Zwitserland, omdat Nederland moet bezuinigen. Griekenland gaat de belastingen verlagen, haalt miljarden tegen 5% bij private investeerders op (de ECB garandeert deze leningen immers, het zijn in feite eurobonds), maar schulden aan Nederland tegen 1% rechte worden pas over 50 jaar afbetaald. Daar hebben Nederlandse kinderen met Kanker wat aan. Dat is het morele failliet van de euro, de Nederlandse regering, politiek en de DNB.

Ondertussen werkt Barosso onverdroten verder aan eurobonds, in het eurocratenjargon stabiliteitsobligaties geheten, zoals de bodemloze transferunie 'Europees stabilisatiemechanisme' of bankenunie heet. Maar voor Rutte zijn dit 'vergezichten'. Het is de vraag wat voor Rutte nog wél feiten zijn. Zelfs het neerschieten met een raket van de MH17 wordt niet erkend, de Russische overheid de gelegenheid gevend (succesvol) ruis te zaaien.  

De Europese Commissie vertegenwoordigt net zo min een politieke afspiegeling van de wil van de Europese burgers, als destijds het politburo onder het communisme. Evenmin bestaat op Europees niveau een onafhankelijke en onpartijdige rechterlijke macht. Het Hof van Justitie van de Europese Unie is niet alleen een motor van de Europese integratie, maar vooral niet integer en een politiek orgaan in dienst van de Europese eenheidsideologen, zeg maar de Europese Eenheids Partij, waartoe in Nederland CDA, PvdA, VVD, D’66 en GroenLinks behoren.

De onverkwikkelijke relaties tussen Nederlandse politici en ambtenaren en de Europese Unie blijkt bijvoorbeeld ook uit het Witboek voor Sport van de Europese Commissie uit 2007 (SEC (2007) 932). Hoewel er geen wettelijke basis bestond voor ook maar enige bemoeienis van de Europese Commissie met sport wordt een Witboek uit de grond gestampt, met actieve inbreng van Nederlandse ambtenaren, steun van de politiek en juridische instituten, gefinancierd uit Europees (lees Nederlands) geld. En een nieuw beleidsgebied was geboren. Zo functioneert de alles verslindende Europese eurocratie op tale van gebieden, in nauwe samenwerking met nationale ambtenaren en politici, die daar reisjes, riante baantjes en prestige aan ontlenen. Zo heeft bijvoorbeeld een huidige Hoogleraar met als leerstoel Sport haar carrièrepad mede geëffend op basis van dit illegale Witboek, hunkeren medewerkers van de DNB naar een riante positie bij de ECB, zoals voor Timmermans de Europese Commissie de ultieme droom is, niet om het Nederlandse belang te vertegenwoordigen, integendeel zoals Bolkenstein en Kroes hebben laten zien, maar om Nederland op te heffen en vooral te laten betalen voor het wanbeleid van andere landen.   

In dezelfde Volkskrant konden we op 13 september lezen over het ongenoegen van het functioneren van de Champions league (voetbal). Deze Champions league is het spiegelbeeld van de euro. De Europese rechters hebben bijna twintig jaar geleden bepaald dat er vrij verkeer van werknemers dus ook van profvoetballers is vanwege één interne (voetbal) markt. Er bestaat echter alleen één markt op papier en in de hoofden van de nieuwe Europese eenheidsideologen. De voetbalmarkt wordt namelijk feitelijk gescheiden door de natiestaten en de daaraan gerelateerde taal, cultuur, inwonersaantal en vooral televisie- en reclameinkomsten. Resultaat van het beleid van de Europese Unie: de voetbalclubs in Nederland tellen Europees niet meer mee, de clubs in Italië en  Spanje zijn opgeblazen, maar winnen op basis van schulden maken, die echter op de Nederlandse belastingbetaler (via de banken) worden verhaald. Alleen Duitsland kan  verantwoordingsvol met geld (en schulden) omgaan, ook in de voetbalwereld.  De Volkskrant pleit op basis hiervan zelfs voor een uittreden uit de Champions League (‘Doei Champions League’). Waarom de Volkskrant niet pleit voor ‘Doei euro’ is politiek geïnspireerd en heeft niets met de feiten, noch met integere en onafhankelijke journalistiek te maken. In Nederland zijn de hoofdstroommedia gelijkgeschakeld, waarbij selectieve, verdraaide en veelal ronduit onjuiste informatie over de EU en de euro standaard zijn. In andere landen, bijvoorbeeld Duitsland of Zwitserland, is het beeld anders.

Zwitserse media (waaronder de Neue Zürcher Zeitung, 6 september jongstleden) zijn pessimistisch over de EU, bijvoorbeeld over de in Nederland door politiek en media luid bejubelde illegale c.q misdadige politiek van de ECB:

De Europese Unie is sinds het overmoedige Verdrag van Maastricht en zijn opvolgers in een bergafwaartse spiraal terechtgekomen, democratisch, economisch, monetair en moreel. De combinatie van gelijkgeschakelde media, de feitelijke macht in handen van de Europese Eenheids Partij, een Europese Commissie die wat betreft privileges, salariëring, functioneren en (illegaal) takenpakket veel weg heeft van een politburo, een door eenheidsideologen bevolkte ECB en Europese rechterlijke macht, scheppen de basis voor een totale Europese Unie in de woorden van een Duitse commentator (Die Welt, 25 augustus 2013):

De Europese Unie is net zoals het communisme een anomalie in de Europese geschiedenis, gebouwd op de dromen, ambities, prestige en riante baantjes van een zelfbenoemde nieuwe bovenlaag. Het communisme had de klasse als vijand en vernietigde de bestaande maatschappelijke, economische en monetaire structuren uiterst succesvol, in naam van de democratie, het volk en de vrede uiteraard. De Europese Unie heeft de natiestaat als vijand en is ook succesvol in het vernietigen en ontwrichten van in vele eeuwen gegroeide democratische, economische, sociale en monetaire structuren; ook voor de vrede, de burgers en de democratie, dat spreekt. Het Communisme had de Muur nodig om haar zieltogende bestaan te rekken. De Europese Unie heeft de ECB, het ESM, de transferunie en in feite al eurobonds, om weer voor even de schijn op te houden. Aan de feiten veranderen deze immorele en illegale daden van de Europese bovenlaag echter niets. Zwitserland heeft in feite al de Muur van Bern gebouwd om euro-vluchtelingen buiten te houden en volgens recente peilingen wil een overgrote meerderheid van haar burgers niets (meer) van deze nieuwe totalitaire Europese onrechtsstaat, de derde sinds 1914, weten.

Dat is relevantere informatie dan de meeste media de Nederlandse burgers dagelijks voorhouden.