De Eerste Kamer zit tjokvol lobbyisten

Syp Wynia heeft weer eens een buitengewoon scherpe column geschreven voor Elsevier waarin hij politici flink onder handen neemt. Het doelwit van zijn stuk? Eerste Kamerleden.

Wat blijkt namelijk? Veel senatoren zijn feitelijk niets meer of minder dan lobbyisten.

Een voorbeeld? Enkele jaren geleden berekenden experts dat er jaarlijks één miljard euro wordt uitgegeven aan "belangenbehartiging in de zorg." Er waren letterlijk duizenden mannen en vrouwen "op pad om hun deel uit de zorgpotten op peil te houden." In de tussenliggende jaren is dat alleen maar erger geworden. Zo gaf de zorgindustrie toen 60 miljard euro uit, tegenwoordig is dat 100 miljoen. Er gaat dus steeds meer geld in om... en daardoor staan er steeds grotere belangen op het spel.

Nu moet u eens raden wie er maar al te vaak aan het hoofd staan van zorginstellingen. Juist! (Oud-) politici.

Natuurlijk is dat op zichzelf al teken van een ernstige belangenverstrengeling, maar het wordt nog erger. De 'oud-politici' aan het hoofd van dat soort organisaties keren uiteindelijk maar al te vaak terug in de politiek. En dan niet in de Tweede Kamer of het kabinet, maar in de Eerste Kamer.

Als ze daar eenmaal zitten stemmen ze vervolgens over wetsvoorstellen waarvoor ze zelf hebben gepleit... of mensen voor hebben laten lobbyen. En dan doen ze net of ze buitengewoon objectief zijn en alleen maar controleren dat wetsvoorstellen goed in elkaar zitten en uitvoerbaar zijn.

Túúrlijk jongens. Daar trapt de Nederlandse kiezer wel in.

In Amerika hebben ze hier een begrip voor: crony capitalism. Het komt erop neer dat er geen sprake van echt kapitalisme is, maar van een grote verwevenheid tussen politiek en multinationals/grote bedrijven, die elkaar een handje helpen. Soms door elkanders macht te vergroten, op andere moment door elkaar te verrijken.

Hier moet iets aan worden gedaan. Feitelijk is dit namelijk gewoon een vorm van corruptie.