De dode wolf die Nederland een spastische aanval bezorgde

Nederlanders en de wilde natuur; een onfortuinlijke combinatie.

Ik had me eerder vandaag op de Koffiehoek al drukgemaakt over de politieke vete tussen VVD en PvdA over de behandeling van wolven in Nederland. De liberalen zijn van plan te onderzoeken of de wolven geen groot gevaar voor de Nederlandse bevolking vormen, en willen wellicht ook een begin maken met preventief afschieten. Deze mogelijke greep naar de wapens lokte meteen een tegenreactie van de PvdA uit. Onder aanvoering van "No Lutz no Glory" Jacobi wierpen de sociaal-democraten zich op als beschermers van de 'canis lupus.'

Nederland heeft dus na 'Johannes' de bultrug en 'Winnie' de poema dus opnieuw een wildedierenrel. Leuk. En zoals eigenlijk altijd wanneer men meent dat zich wilde dieren in ons land ophouden, is de reactie over het algemeen volstrekt spastisch. Al weken domineert deze dode wolf (die gek genoeg nog geen naam heeft) het vaderlandse nieuws. Menig uitgerangeerd bioloog heeft inmiddels door middel van een tv-optreden bij een actualiteitenrubriek zijn carrière een nieuwe impuls kunnen geven.

Maar zoals ik al zei: de volksreactie is volstrekt spastisch. We zijn gewend dat de natuur zich in ons land aan ónze regels houdt. We tarten door middel van dijken de zee; we leggen hele meren droog en bomen die ons niet zinnen worden pardoes geveld. De Hollandse mentaliteit: alle natuur weggestopt in keurige plantsoentjes. En de wilde dieren worden netjes opgeborgen in dierentuinen en onze eigen speelgoed-Sahara genaamd Oostvaardersplassen.

We weten simpelweg niet om te gaan met een wilde wolf. Dus dan komen meteen de gekste plannen op tafel: laten we het dier afschieten! En dat terwijl iedereen die er verstand van heeft juist zegt dat de weinig bijzondere wolfsoort juist heel schuw is. Daarnaast is er momenteel nog geen enkel bewijs voor de stelling dat deze wolf een hele roedel met zich heeft meegenomen. De aangereden wolf kan heel wel een eenling zijn die honderden kilometers van zijn soortgenoten in Duitsland is weggelopen.

De rationele actie zou zijn om deze kwestie gewoon te laten rusten. Mochten er echt wolvenroedels in Nederland geconstateerd worden, dan zien we wel weer verder. Momenteel hebben we belangrijkere en grotere zorgen aan ons hoofd. Maar ja, Nederlanders hè? Wij kennen wilde dieren alleen van de dierentuinen en onze eigen speelgoed-Sahara genaamd Oostvaardersplassen.

Als de gevonden wolf twee keer kon sterven, had hij bij deze nogmaals het leven gelaten.