De blinde vlekken van barones Ashton

Barones Catherine Ashton is de Hoge Vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid van de Europese Unie, ofwel een soort minister. Ze is lid van de Britse Labour Party maar ze heeft nooit meegedaan aan een verkiezing; ze is dus nooit gekozen maar altijd benoemd. Tussen 1977 en 1983 was zij penningmeester van de Campaign for Nuclear Disarmament, volgens de Russische onderzoeker Pavel Stroilov een organisatie die in het geheim medegefinancierd werd door Moskou. Sinds 2009 draait de barones – ze werd in 1999 in de adelstand verheven – mee in de hoogste regionen van de EU.

Deze week vond barones Ashton het nodig om samen met president Abbas van de Palestijnse Autoriteit een mis in Bethlehem te delen. Ze is geen fanatieke kerkbezoeker, maar voor symboolpolitiek gaat ze altijd graag de deur uit.

Abbas heeft deze week in een toespraak van Jezus een Palestijn gemaakt. Hij zei: „In Bethlehem, meer dan 2000 jaar geleden, werd Jezus Christus geboren, een Palestijnse boodschapper die een leidend licht zou worden voor miljoenen overal in de wereld.”

Dat Palestina als politieke of sociale of demografische entiteit nooit heeft bestaan (wel als bestuurseenheid), doet er in de flexibele geest van sommige Arabische denkers niet toe.

Toen in 2011 sommige EU-leden de moorden op christenen in Pakistan wilden veroordelen, wilde de barones niet dat het begrip ’christen’ in de verklaring zou worden opgenomen. Nee, het moest gaan om ’minderheden’ – dat was minder specifiek en zou de extremistische moslims in Pakistan minder verontrusten. Zo gevoelig is de barones nu eenmaal, en met haar de EU-top.

Al jaren geleden had Abbas op de Westoever verkiezingen moeten uitschrijven, maar omdat hij die zal verliezen omdat de extremisten van Hamas dreigen deel te nemen, stelt hij ze jaar na jaar uit. Ondertussen bouwt hij mooi een vermogen op dat naar schatting nu al honderd miljoen dollar bedraagt. Dat is slechts een fractie van de duizend miljoen die de grote bevrijdingschef Arafat had weten te verzamelen, maar honderd miljoen is toch een aardig appeltje voor de dorst. Voor de minister van BZ van de EU is dat alles geen bezwaar. Laat Abbas netjes de subsidies afromen en op zijn plek blijven, dan is er in ieder geval een min of meer redelijk gezicht voor de Palestijnse bevrijdingsstrijd tegen die zware Israëlische bezetting van de Westoever.

Het is zonder twijfel vernederend om continu geconfronteerd te worden met wegversperringen en controles (die direct zouden verdwijnen wanneer er geen aanslagen zouden worden gepleegd), maar vergeleken met de vormen van staatsonderdrukking in bijna alle Arabische landen is die Israëlische aanwezigheid niet anders dan verlicht te noemen. Bijna alle Palestijnen worden geregeerd door hun eigen leiders in hun eigen autonome gebieden, en Gaza is volledig Judenrein, dus ook daar hebben ze geen last van Joden. Maar dit zijn feiten die in de publieke opinie, en in het baronessenhoofdje van mevrouw Ashton, geen rol spelen. Er is Iets Heel Ergs gaande op de Westoever, en daarom zit zij bij Abbas in de kerk en is Jezus een ontjoodste Palestijn geworden.

De Palestijnen kennen inmiddels twee gescheiden gebieden, geleid door verschillende familieclans die de macht en dus ook de economie onderling hebben verdeeld. Het is onmogelijk dat daar moderne samenlevingen zullen ontstaan. Wat daar wel kan ontstaan, maar waarover moderne baronessen niet willen nadenken, is een uitbreiding van de lange lijst mislukte Arabische staten met een of twee nieuwe leden.

Tot nu toe zijn de Arabische volken niet bij machte geweest moderne samenlevingen in te richten met dezelfde vrijheden die elders in de vrije wereld voorkomen. En niets wijst erop dat de Palestijnen vreedzame, open samenlevingen gaan inrichten waarin alle religies, alles seksen, alle rassen gelijkwaardig zijn. Wat op de loer ligt, zijn twee nieuwe tirannieën die Israël willen vernietigen. Ligt de barones daarvan wakker? Nee. Voor het nadenken over de consequenties van haar symboolpolitiek is ze niet gekozen – sorry, ik bedoel: benoemd.

In Syrië zijn inmiddels veel meer mensen gedood dan in alle conflicten tussen Israël en de Arabieren bij elkaar. In het nieuwe jaar zal de burgeroorlog drie jaar bestaan. Hoe hoog het slachtofferaantal zal worden is onbekend. Maar het zal wel even duren voordat het aantal Nederlandse slachtoffers in de Tweede Wereldoorlog overtroffen wordt: 280.000 (in Indië kwamen miljoenen mensen om door de hongersnood). De EU en de VS maken een deal met Syriës meesters in Teheran en dan kan alle aandacht gelukkig weer naar de Palestijnen gaan.