Damschreeuwer blijkt wérkelijk 'verwarde man' te zijn. Nou ja, of eigenlijk gewoon een eco-extremist

De broer van de 55-jarige Leo D. heeft gesproken met het Algemeen Dagblad. Hij legt uit in het interview met de krant dat hij zijn broer meteen herkende toen hij een foto van hem zag. "Ik wist niet dat hij zover zou gaan," zegt hij geschrokken.

"Mijn vrouw en ik en ook mijn drie broers en twee zussen en hun gezinnen respecteren elk jaar op 4 mei trouw de twee minuten stilte. Wij zijn van Indische afkomst en de helft van onze familie is omgekomen in de Jappenkampen."

Maar Leo staat daar dus heel anders in. En nee, dat feit komt niet als nieuws voor broerlief:

Uhu, ja. Ik geloof dat de vrienden van Volkert van der Graaf dat ook dachten. Tot hij besloot om Pim Fortuyn om zeep te helpen omdat die in zijn ogen niet diervriendelijk genoeg was.

Het aparte is dat Leo door de media én zijn familie duidelijk beschreven wordt als "verward." Die term is tegenwoordig nogal in zwang om extremisten mee te beschrijven. Iemand is geen 'extremist', maar 'verward.' Dat geldt voor radicaal-islamistische terroristen en nu blijkbaar ook voor eco-radicalen.

Nou, laten we daar vooral niet aan meedoen. Misschien dat meneer geestelijke problemen heeft; ik heb geen idee. Wat ik wél weet is dat hij overduidelijk een eco-extremist is. "Hij at al jaren geen vlees meer en droeg geen leren kleding. Als activist gaat hij ook tot het uiterste," zegt zijn broer daarover. "Zo rijdt hij geen auto meer omdat dit slecht is voor het milieu."

Kortom, meneer de Damschreeuwer wordt gedreven door een radicale ideologie. Dát is het echte verhaal.