Corruptie tiert welig in Brussel: oud-Europarlementariërs gaan snel lobbyen voor multinationals

En de gewone burger zich maar afvragen hoe het toch komt dat grote bedrijven -- lees: multinationals -- altijd hun zin krijgen in Brussel.

De helft van de Eurocommissarissen die in 2014 nog voor de EU werkten zijn tegenwoordig werkzaam voor lobbykantoren. Dat bericht Elsevier, dat zich daarbij baseert op een rapport van Transparancy International. Dat is op zich al problematisch genoeg, maar het wordt nog erger als je bedenkt dat maar liefst eenderde van de oud-Europarlementariërs nu ook voor zo'n lobbybedrijf werkt.

Volgens Transparancy hoeft dat niet per sé een probleem te zijn. Het kan immers zijn dat er geen sprake van belangenverstrengeling is. Het slechte nieuws? Dat is maar al te vaak wél zo:

Voor Europarlementariërs geldt geen 'afkoelperiode.' Als ze hun zetel verliezen of vrijwillig opstappen kunnen ze dus meteen aan de slag gaan voor dit of dat (lobby-) bedrijf. Voor oud-leden van de Europese Commissie geldt dat ze anderhalf jaar moeten wachten, maar gezien hun riante wachtgeldregeling hebben ze daar geen probleem mee. Ze innen 18 maanden lang gratis geld, en gaan vervolgens voor een enorm bedrag aan de gang voor een multinational of een lobbybedrijf dat hun voormalige collega's graag wil beïnvloeden. Jean-Claude Juncker zegt dat hij die periode graag wil verlengen, maar daar is verder helemaal niemand van onder de indruk. Wat gaat hij doen? Er twee jaar van maken. Zo, zo, dat hakt erin...

Natuurlijk kan dit probleem wel degelijk opgelost worden. Hoe? Simpel: oud-Europarlementariërs zouden minstens vijf jaar moeten wachten om aan de slag te kunnen voor een lobbygroep, en voor Eurocommissarissen moet er zelfs een algemeen verbod komen. Hun relaties en contacten gaan immers dieper dan die van parlementariërs; ze maakten deel uit van wat feitelijk het kabinet van de EU is.

Eén van de meest prominente voorbeelden van dit soort belangenverstrengelingen -- tussen lobbywerk, grote multinationals en Brussel -- is, hoe kan het ook anders, Neelie Kroes. Vandaar dat zij groot boven dit artikel prijkt. Deze voormalige eurocommissaris werkt tegenwoordig voor Über. Daar was bijzonder veel kritiek op toen ze haar nieuwe baan bekendmaakte, maar sindsdien is ze met rust gelaten. Dat is natuurlijk geheel onterecht. Deze vrouw moet antwoord geven op vragen over deze regeling en of er mogelijk een belangenverstrengeling was of is. Datzelfde geldt voor José Manuel Barroso, de voormalige presidnet van de Europese Commissie die tegenwoordig voor Goldman Sachs werkt. Het heeft er alle schijn van dat hij al contacten legde met die bank toen hij nog de hoogste man van de EC was.

Inderdaad: belangenverstrengeling en mogelijk zelfs keiharde corruptie pur sang.

Het bewijst maar weer eens dat de groeiende euroscepsis in ons land meer dan terecht is. Deze megalomane bende kan gewoon niet vertrouwd worden met zoveel macht -- en eigenlijk geldt dat voor willekeurig elke andere groep individuen.