Column Ozair Hamid: Boa-geweld toont het falen van de multiculturele samenleving aan

Boa’s in Nederland verkeren in een lastige positie. In IJmuiden, Rotterdam en tal van andere plaatsen was er sprake van buitensporig geweld jegens deze ambtenaren. Conservatieven en “libertariërs” wijzen op het “Marokkanenprobleem”, terwijl de progressieven en de liberalen hen verwijten van het toepassen van sociale differentiatie (lees: discriminatie).

Het CBS bracht een jaar geleden een rapport uit, met daarin de gegevens van allochtonen in de strafrechtketen. De gegevens spreken helaas voor zich: de kans dat een Marokkaanse Nederlander wordt vervolgd door het OM is 5,5x zo groot ten opzichte van een vervolging van een autochtoon door het OM.

Hiermee verkeert het probleem zich in een ingewikkelde situatie. Er is immers een duidelijke correlatie tussen afkomst en gedrag, maar het blijven individuen binnen een collectief die de misdaden plegen.

Te constateren valt wel dat gedrag inherent is aan cultuur. John Locke, de grondlegger van het liberalisme en het moderne onderwijsstelsel, betoogde dat het van vitaal belang is om kinderen, van jongs af aan, goed op te voeden omdat in de eerste jaren van het leven het gedrag het gedrag van een kind wordt vastgelegd. Kinderen handelen na die eerste jaren binnen een deterministisch kader.

En vaak gaat het daar, bij Marokkaanse kinderen, mis. De Arabische cultuur, die overheerst in deze kringen, is verre van Westers. Van huis uit wordt geweld niet geschuwd, en wordt de minderwaardige positie van vrouwen, homo’s e.d. vaak in praktijk gebracht door middel van de rolverdeling in het huishouden.

Daarmee is het woord “Marokkanenprobleem” dus een inaccurate beschrijving van een verschijnsel in onze samenleving. Een samenleving die overigens niet uit moet gaan van sociaal-constructivistische ideeën , maar moet functioneren vanuit het principe van een eenduidig streven naar assimilatie en integratie.

Een betere beschrijving zou het “multiculturele probleem” zijn. Deze reduceert mensen immers niet tot afkomst, maar slechts tot iemands culturele verwantschap. En dat is niet moreel verwerpelijk, omdat sommige culturen zelf moreel verwerpelijk zijn. Voorbeeld? De Westerse cultuur (lees: normen en waarden, dus niet afkomst/ras) die uitgaat van universele mensenrechten, tegenover de Arabische cultuur die haar aversie jegens homo’s uit door middel van publieke executies.

Het geweld tegen boa’s valt dus niet te wijten aan het “Marokkanenprobleem”, maar aan de veronderstelling dat elke cultuur gelijkwaardig is – en daarmee dat er geen moreel inferieure cultuur bestaat.

Volg mij op Twitter.