Column Jan Roos: Ik trek me terug uit het maatschappelijke debat - ik ben het zat fascist te worden genoemd

Afgelopen week kondigde ik aan minder te gaan twitteren. Mijn tekst was: “Beste Twitter-vriendjes, ik zal hier een stukje minder zijn. Ik word doodmoe van mezelf met al mijn meningen. Het wordt tijd dat ik mijn tijd steek in leukere dingen dan dat zure gezeik. Ik ga wel meer op Instagram doen en weer grappige filmpjes maken. Kusjes Jan.” De reacties waren gemengd.

Naast wat steunbetuigingen kwamen er ook beschuldigingen van lafheid, bangheid en opportunisme. En gek genoeg waren die tweets allemaal van anonieme accounts met een eend of stripfiguur als profielfoto. Want laten we wel zijn, de hedendaagse helden zijn niet onherkenbaar door een kostuum met cape zoals spider- en superman, maar zitten te tieren achter hun toetsenbord hoe het allemaal wel moet, edoch wensen zij zich niet bekend te maken. Het voelt voor mij altijd aan als het verzet na de oorlog. Vijf jaar zitten trillen in een keukenkastje en op vriendelijke toon de bezetter in zijn eigen taal op straat gedag zeggen, maar in april '45 opeens de mond hebben vol over heldendaden die zouden zijn uitgevoerd, terwijl niemand daar ooit iets van heeft gemerkt.

Ben ik dan gestopt met mijn mening te verkondigen? Het antwoord is ronduit neen. Alleen begint het mij op te breken dat gelijk hebben en gelijk krijgen in dit land niet samengaan. Althans, niet binnen acceptabele tijd. Ik ben geen revolutionair of ziener, geen filosoof of wetenschapper, maar krijg wel stelselmatig na een jaar of tien gelijk in mijn mening. Maar die gehele tien jaar worden ik en de ikken uitgemaakt voor alles wat vies en vuil is. Je bent extreemrechts, fascistisch en populistisch. En tegen de tijd dat die mening opeens gemeengoed is gaan mensen die altijd hebben geroepen dat het onkies is zo te denken met de credits aan de haal omdat ze het nu ook opeens vinden. Zie nu bijvoorbeeld Ronald Plasterk met zijn columns in de Telegraaf.

Waarom dan wel een vermindering van meningen op Twitter? Omdat ik moe ben. Het Oud-Hollandsche “loon naar werken” ontbreekt in het maatschappelijke debat in dit land. Je bent fout en tegen de tijd dat je goed bent ben je alsnog fout.

Ik zwaai niet met de witte vlag, ben niet politiek-correct geworden of hoop op een baantje bij de NPO. Ik zal alleen wat spaarzamer zijn, want ik begin het te voelen in mijn lijf. En wat ik wil voorkomen is dat ik word waarvan ik vaak word beschuldigd, namelijk het zijn van een zure boze rechtse blanke man. Ik begin mijn levensvreugd te verliezen en dat wil ik niet. Dus, lieve lezers, zal ik me gedeeltelijk terugtrekken uit het debat. Maar ik zal jullie blijven onderhouden met mijn gedachtekronkels op deze site. Eens per week, dus niet de hele dag door.