Jan Roos blikt terug op de Britse parlementsverkiezingen die uitmondden in een klinkende overwinning van Boris Johnson en zijn Conservatieven. Opnieuw tegen de verwachting van de media, die zich dankzij hun eigen wensdenken wederom moest laten verrassen door de realiteit: "En dat begint zo langzamerhand een beetje lachwekkend te worden," aldus Jan Roos. Gisteren moest ik weer even denken aan de uitslagavond van de Amerikaanse verkiezingen in 2016. Ik was destijds als spreker uitgenodigd in de ultralinkse Melkweg in Amsterdam om als niet-Clinton-fan op te treden. U begrijpt dat het hoofdpodium daar niet voor bedoeld was, want dat was immers de plek waar de overwinning van Hillary al werd gevierd. Slechts een zaaltje achteraf was voor het andere geluid gereserveerd: daar werd ik bevraagd door een jongeman en ik vertelde al snel dat ik verwachtte dat Donald Trump die nacht zou gaan winnen. Boegeroep van de goed gevulde tribune. Het was blijkbaar de bedoeling dat ik zou zeggen wat het grootstedelijke publiek graag wilde horen.
Dit onbeschrijfelijke kinderachtige gedoe - jouw favoriet bij voorbaat als winnaar uitroepen - is wat je ook in de mainstream media zag en ziet. Trump mocht niet van ze winnen, dus deden ze hun vingers in de oren, met de oogjes dichtgeknepen, alsof hij kansloos was. Terwijl dat nou juist voor Clinton gold, aangezien zij in het totale middenland van de States niet gepruimd wordt. Toch werden er elke dag peilingen getoond waarin stond te lezen dat ze met zeker 98,3% zekerheid zou gaan winnen. Want het moest en het zou. Alleen het gebeurde niet, waardoor ze nu al jaren als hysterische hyena's hun rancune op Trump botvieren.
Gisteren gebeurde weer hetzelfde. Op Radio 1 werd de overwinning van Boris Johnson voor onmogelijk gehouden. Het zou niet gebeuren. Nieuwsuur en het NOS Journaal wisten het ook zeker. En als het dan per ongeluk wel gebeurde zou hij maar met een minieme en veel te krappe meerderheid van Labour winnen. Niet zo gek natuurlijk, want sinds de uitslag van het Brexit-referendum heeft de mainstream media geroepen dat de Engelsen verschrikkelijke spijt hebben van de keuze om de EU te verlaten. En dat de “remainers” nu met twee vingers in de neus en een roltoeter in de kont een tweede referendum zouden winnen. En dat Boris Johnson een verschrikkelijk idioot is waar werkelijk niemand op zit te wachten.
Maar Boris Johnson won. Hij won gigantisch. Hij behaalde de absolute meerderheid en Brexit zal geschieden. Dus weer waren de jongens en meisjes van de media bezig met hun mening en niet met hun werk. En dat begint zo langzamerhand een beetje lachwekkend te worden.