Biomassa? De grootste politieke leugen van de afgelopen twee decennia!

Rond het jaar 2000 ontstond het idee om in de Nederlandse kolencentrales ook te gaan bijstoken. Binnen korte tijd werden diverse kolencentrales omgebouwd om ‘bijstromen’ te gaan meestoken. Veelal was dit al hout, maar ook papierpulp en diermeel werden bijgestookt. De reden? Zogenaamde groencertificaten. Met deze groencertificaten werd stroom plots ‘groen’ en werd er door de burger meer betaald voor een kWh. Dus al rond het jaar 2000 gingen olieboten vanuit Canada vol met houtpellets naar de Amercentrale in Geertruidenberg. De overheid werkte er hard aan mee door subsidies.

Grootste gotspe was toch wel het diermeel. Het toenmalige Rendac had door de gekke koeien ziekte een groot probleem; het diermeel (vermalen vleesresten) mocht niet langer meer in de voedselketen worden opgenomen en moest anderszins verwerkt worden. De cementindustrie was technisch niet in staat deze enorme stroom op te nemen, de E.on-centrale op de Maasvlakte wel, en dus werd 5% van de kolenstroom vervangen door diermeel. Buiten het feit dat dit een enorm verdienmodel was (in plaats van € 30,- per ton voor kolen betalen plots € 60,- per ton betaald krijgen!) rinkelde de kassa ook nog eens aan de andere kant: de overheid gaf groencertificaten af op deze ‘biomassa’ en dus betaalde de burger extra voor deze ‘groene’ stroom.

Daarna ging het snel. De eerste grootschalige houtverbrandingsinstallatie werd geopend in Cuijk, daarna volgde een houtvergassingsinstallatie in Geertruidenberg. Eind 2004 werden nog snel enkele biomassa-installaties gebouwd omdat de subsidie ophield te bestaan (de laatste in Alkmaar), en zonder subsidie waren deze installaties niet rendabel. Groene stroom werd allengs verkocht voor dezelfde prijs als grijze stroom, maar het leverde goed gevulde zakken op binnen de E-sector, hout is met alle subsidies per ton goedkoper dan steenkool (met overigens ook subsidies…) Rond 2005 ontstond de CO2-gekte. Bedrijven moesten gaan betalen voor hun CO2-uitstoot. Er werden plafonds bedacht (zo hoog mogelijk!), en daarboven moest betaald gaan worden.

Ten tijde van de crisis tussen 2008 en 2011 waren er bedrijven die meer verdienden aan de verkoop van CO2-emissie-rechten als aan de producten die uit hun productieproces kwamen (denk aan de kalk- en cementindustrie). Toen de economie weer aantrok en de CO2-emissies weer stegen moest een list bedacht worden, en die werd gevonden! Door een boekhoudkundige truc werd hout plots biomassa, en biomassa plots ‘CO2-neutraal’; met andere woorden: de CO2-uitstoot kon gedrukt worden door een deel van de brandstof te brandmerken als ‘CO2-neutraal’. En zo werd het een wedren om zoveel mogelijk ‘biomassa’ in plaats van steenkolen te verstoken. Ook hier hielp de overheid weer mee door de ‘opslag ODE’; een kattenbelletje van minister Kamp dat in 2013 door de Kamer werd geloodst op (letterlijk) een namiddag. 100 miljard, waarvan 50 miljard voor biomassa.

Waarom hebben we daar destijds niets over gehoord? Omdat deze 100 miljard niet door de Rijksbegroting loopt maar geïnd wordt via uw energieleverancier, en dus interesseert het geen enkele parlementariër! Dus als Rutte roept dat de energieprijzen niet zullen stijgen, weet hij tegelijkertijd dat dit helemaal niet kan; de ODE-verplichtingen maken hem dat onmogelijk! 19 jaar later (!) wordt het schrijvende journaille en de politiek plots wakker! Biomassa? Is dat wel milieuvriendelijk? CO2-opnemende buitenlandse bossen kappen en vervolgens opstoken in Nederlandse verbrandingsketels? En de CO2-uitstoot dan? Die ‘telt’ niet mee volgens de zogenaamde ‘experts’; het is een raadsel hoe ze dat bij metingen weten te onderscheiden van ‘andere’ CO2.

Biomassa is de grootste politieke leugen van de afgelopen twee decennia en kost de Nederlandse samenleving 50 miljard euro. Dat zijn 20 Deltawerken verkwanseld zonder enige politieke gevolgen tot dusverre.