Column Jan Roos: Claudia de Breij is een lichtgewicht met alleen deuggrapjes, de islam verzwijgt ze liever

In Nederland is er een slag volk dat continu op schilden wordt gehesen. In elke talkshow zit er wel eentje aan tafel die dan is uitgenodigd voor de vrolijke noot. Om ook even te lachen tussen de zware onderwerpen. Om te “ontregelen”. Zo noemen ze dat in tv-wereld.

Het zijn cabaretiers. Komieken. Betaalde grappenmakers. En ze hebben een ding gemeen: over het algemeen zijn ze verre van grappig. Ik durf te beweren dat 90% van de Nederlandse cabaretiers geen humor hebben. Ik heb in zalen gezeten waar ik vijftig euro voor een kaartje had betaald om niet één keer te glimlachen. Het zijn open deuren, dezelfde meningen, laffe mopjes en totaal oninteressant. Het zijn uitgekauwde politiek-correcte praatjes die je in elk programma ziet. Alleen dan in een zogenaamd humoristische context geplaatst. Maar de basis is precies wat de mainstream media ook iedere dag zegt: Trump is slecht, Wilders en Baudet zijn nazi's, het klimaat heel erg, de boze blanke ('witte' in hun taal) man de schuldige aan alles en bovenal is het christendom heel erg dom.

Dat komt samen in een persoon: Claudia de Breij. Een lichtgewicht talent met alleen maar deuggrapjes. Kijk mij eens heel erg goed zijn en kijk die anderen heel erg slecht zijn. Niet één keer een mopje waarin mensen op het andere been worden gezet. Niet één keer een mening waar het publiek van schrikt. Niet één keer verbazing wekken. Steeds maar weer. Iedere keer hetzelfde linkse geleuter. En stelselmatig de gevoelige onderwerpen omzeilen. Schoppen tegen blanke mannen, want die kunnen wel tegen een stootje. Het christendom afzeiken, maar de islam toch maar even niet. Terwijl Claudia heel erg vrouw is en lesbienne. Twee zaken waar ze nou niet echt verschrikkelijk dol op zijn bij de religie van de naastenliefde, vrede en mededogen. Enfin. Claudia de Breij gooide een tweet de wereld in over de Turk Gökmen Tanis. “Als je het rechtbankverslag van de als altijd uitmuntende Saskia Belleman leest over de tramschutter word je echt onpasselijk. Ongelofelijk deze freak, hoe hij zijn slachtoffers uitlacht. Echt ongelofelijk. Wat een tuig.”

In dit stukje tekst wordt zo verschrikkelijk veel gezegd. En zo verschrikkelijk veel niet. Ten eerste zegt ze twee keer “ongelofelijk”. Wie het nieuws volgt weet dat sinds 11 september 2011 zo'n beetje 150.000 mensen zijn omgekomen door islamitische aanslagen. Dat zo'n aanslagpleger weinig respect toont voor zijn slachtoffers lijkt me dan ook niet ongelofelijk. Het is allesbehalve ongelofelijk.

Dan noemt ze Gökmen een freak. Alsof deze man niet gehandeld heeft vanuit zijn religie, vanuit de islam. Nee, het is een freak. Een verwarde man. Een mafkees. Terwijl, als je enig kennis hebt van zijn geloof, je weet dat geweld tegen niet-moslims hun religieuze taak is. Het wordt je opgedragen om ze te vermoorden. Dat staat letterlijk in de Koran. Hij is geen freak, hij is gewoon een goede moslim. En dat is nou net de crux met onze cabaretiers. Daar durven ze dan weer niet een grapje over te maken. Dat onderwerp is namelijk levensgevaarlijk. En dus verzwijgen ze het liever. En noemen de gevolgen daarvan ongelofelijk.