Gisteren schreef Bart Schut op deze site een column over Christenfundamentalisten die WOII-slachtoffers zouden minachten. Op die column is het één en ander aan te merken. In de
column heeft Bart het eerst over de mensen die wij moeten herdenken op 4 mei. Horen daar ook de Duitsers bij die ons land vijf jaar in een terreurgreep hielden? Volgens Schut wel. Ik heb daar mijn vraagtekens bij. Gaat een herdenking naast verzoening ook niet over goed en fout? Ik wil best de goede Duitsers herdenken die hun leven, net als veel Nederlanders, gaven voor de goede zaak. Maar de daders herdenken, dat is voor mij een stap te ver.
Ik ergerde me echter aan iets anders in de column. Ik ben een christenfundamentalist. Althans, ik ben opgegroeid in die kringen en voel me nog steeds erg verwant met deze bevolkingsgroep in ons schitterende landje met veel verschillende gedachten, geloven en gedragsuitingen. Daarmee zijn mijn familie en ik volgens mijn collega Bart Schut gelovigen die liever luisteren naar woestijnregels dan dat wij de vele slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog herdenken. Sterker nog, volgens Bart Schut minachten wij die slachtoffers.
Verboten
Volgens Bart Schut is het in Urk en Staphorst verboten (let op het Duits, alsof men in Urk en Staphorst Duitsgezind is) de slachtoffers van de oorlog op 4 mei te herdenken. Dat is pertinent onjuist. Als meneer Schut aanstaande zondag in Staphorst twee minuten stil is, zal niemand hem arresteren. In verband met de zondagsrust en de gevoeligheid die sommige mensen in deze gemeenten hebben (en dat zijn er veel), heeft men besloten de plechtigheden naar zaterdag te verschuiven.
Op die manier kan iedereen in zo'n gemeente deelnemen aan de herdenking. Schitterend! Daarnaast minachten de christenen in deze gemeenten de slachtoffers van de WOII helemaal niet. In dat geval zou men geen herdenking houden. Men heeft wel gezocht naar een passende oplossing die zowel respect uitdrukt naar de slachtoffers als rekening houdt met de gevoelens van grote delen van de bevolking. Niks mis mee. Deed men dat in Nederland, en zeker in andere delen van de wereld, maar meer. Volgend jaar doet men het in deze gemeenten gewoon weer op 4 mei. Waarom zo krampachtig, bijna fundamentalistisch, omspringen met 4 mei, meneer Schut? En waarom deze christenen minachting in de schoenen schuiven?
Haattempel
Het wordt nog erger. Schut vergelijkt christenen met moslims. Kijkt u maar.
Het wordt nog erger. In Staphorst vindt de herdenking deels plaats in de lokale Gereformeerde Kerk. En dat is geen parttime museum zoals de Nieuwe Kerk in Amsterdam, maar een plek waar elke zondag homofobie, vrouwenhaat en intolerantie tegenover ongelovigen wordt gepredikt alsof het een salafistische moskee was. Dus als je in Staphorst als atheïst, agnost of gematigde gelovige mee wilt herdenken, ben je gedwongen in die haattempel te gaan zitten. De minachting voor de slachtoffers en voor hun andersdenkende nabestaanden druipt ervan af. De gelovigen in de Bible Belt achten hun regels nu eenmaal belangrijker dan de Nederlandse normen en waarden. En dat dames en heren is de definitie van fundamentalisme.
Nu kan het zijn dat Bart Schut meer informatie heeft dan ik. Bij mijn weten worden homo's in Staphorst niet gestenigd. Mogen vrouwen daar gewoon autorijden. Hoeven ongelovigen niet bang te zijn om onthoofd te worden. Haattempel!? Om de woorden van Bart Schut te gebruiken: Flikker toch op man! De gelovigen op de Bible Belt (ik kom uit Elspeet, hartje Bible Belt) zijn niet te vergelijken met extremistische moslims in bijvoorbeeld Saoedi-Arabië. Of met de moslimextremisten die momenteel in Syrië bloed en verderf zaaien.
Bible Belt
De gelovigen op de Bible Belt nemen hun eigen regels zeker serieus. Het zijn ook fundamentalisten, zij geloven in de Bijbel als fundament voor hun hele leven. Zij achten hun eigen regels echter niet belangrijker dan Nederlandse normen en waarden. En dat -dames en heren- laat zien dat de definitie van fundamentalisme van Bart Schut niet klopt.
Of u nu op 3 mei of op 4 mei de slachtoffers van WOII herdenkt, maakt in mijn ogen niet veel uit. Laten we stilstaan bij het vele leed en in ons hart overdenken dat het kwaad kortstondig het goede kan overwinnen. Uiteindelijk zal echter het Goede de zegekroon dragen!
U kunt mij volgen op Twitter onder de naam @MeijerHerman. Kijkt u ook eens op mijn site.