In een derderangs-promotiefilmpje doet de Europese Commissie een barslechte poging om Quentin Tarantino's meesterlijke films tot EU-propaganda om te vormen. Ronduit belachelijk!
De Europese Commissie moet onlangs een briljante gedachte gehad hebben. 'Goh, we hebben nog zo'n 127.000 aan belastinggeld over... hoe zullen we dat eens over de balk gooien? Wacht, ik heb het! We gaan Hollywoodje spelen! Pak een filmcamera, wat bandieten en we gaan Quentin Tarantino's Kill Bill even flink verkrachten.'
Zo geschiedde. En
dit is het resultaat, waarover ik me vanmiddag op de videohoek ook al opwond:
U zult onmiddellijk het personage Beatrix "The Bride" Kiddo herkennen, die de hoofdrol speelt in de films
Kill Bill Volume 1 en
Kill Bill Volume 2... als u tenminste vertrouwd bent met het werk van regisseur Quentin Tarantino. En deze Tarantino is volgens mij helemaal geen fan van het 'inkapselen' van andere culturen en ze vervolgens omvormen tot Europese eenheidsworst. Een rondje langs enkele van zijn films leert dat wel.
In 1994 zien we dat in Pulp Fiction al, als hoofdrolspelers John Travolta en Samuel L. Jackson in de openingsscène uit de doeken doen dat ze landen als Nederland en Frankrijk bijzonder grappig vinden. De heren zien er de charme wel van in, allemaal gekke landjes aan de overkant van de Atlantische Oceaan. Laat ze maar lekker wat dingetjes anders doen, lijkt de gedachte.
In 2003 en 2004 komen de Kill Bill-films. Ook hierin toont Tarantino zijn fascinatie voor andere culturen - voornamelijk de Japanse en de Chinese. In de film worden het Mandarijn en het Japans volop gesproken, en zien we hoe zelfs Amerikaanse huurmoordenaars zich moeten aanpassen aan de normen en waarden van de landen die ze bezoeken.
Als u nog meer bewijs nodig heeft om overtuigd te raken van het feit dat de regisseur uit de VS vindt dat volkeren vooral zichzelf moeten besturen, dan moet u Inglourious Basterds eens kijken. Deze film uit 2009 bevat sprekers van het Italiaans, Frans, Engels en Duits. De lokale culturen zijn zeer zorgvuldig bestudeerd en opgebouwd en aan het eind wordt er afgerekend met Duitse heerschappij over andere landen.
Ik, verknocht aan de Tarantino-films, moest dus toch wel een beetje huilen toen ik het filmpje van de Europese Commissie zag. Niet alleen vindt deze ploeg blijkbaar dat 'Europese eenheid' moet worden uitgedragen door een Amerikaans filmpersonage (ironisch, niet?), maar daarnaast wordt Tarantino ook zonder pardon ingelijfd in de Brusselse multiculti-kerk. Daar hoort deze filmregisseur helemaal niet thuis! Ik zou 'QT' dan ook haast willen opdragen gerechtelijke stappen te ondernemen tegen de EC voor het onrecht wat hem hier wordt aangedaan. Haast. Dit fiasco heeft al 127.000 aan belastinggeld gekost en dat is meer dan genoeg.