Bezoekers Huishoudbeurs bewijzen: abortus is echt niet zo onschuldig als linkse media ons doen geloven!
Als we de linkse media mogen geloven is het omleggen van ongeborenen - ook wel 'abortus' genoemd - hartstikke ingeburgerd in Nederland. Een rondvraag bij Nederlanders zelf doet echter heel andere dingen vermoeden.
De Huishoudbeurs: het is zo'n evenement dat verschrikkelijk oubollig klinkt, maar vroeg of later laat iedereen zich toch wel overhalen om toch maar een keertje 'te gaan kijken'. Het publiek van die enorme beurs is in ieder geval erg divers, waardoor het een aardige afspiegeling vormt van de Nederlandse samenleving. Een perfecte plek om eens te peilen wat de bevolking van ons mooie land over zekere thema's vindt dus!
Dat is dan ook precies wat er dit jaar is gebeurd omtrent abortus. De stichting 'Schreeuw om Leven', die ook met een stand vertegenwoordigd was op de beurs, besloot willekeurige passanten aan te spreken en hen zowel te enquêteren als spreken over hun eventuele ervaringen met abortus. Wie alleen maar de NOS, Volkskrant of een aanverwant mainstream-medium volgt, zou vanzelfsprekend verwachten dat, op een stel ouderwetse SGP'ers na, elke Nederlander aangeeft abortus de normaalste zaak van de wereld te vinden. Dat is immers een taktiek die links maar al te graag - en helaas vaak succesvol - toepast: probeer alle menselijkheid uit iets te halen - beweer in dit geval keer op keer dat een ongeboren baby geen mens is en dat moeders 'er wel weer bovenop komen' - en voilá: uiteindelijk geeft niemand er meer om.
Toch blijkt lang niet iedereen zich door die gevaarlijke onzin te hebben laten hersenspoelen, blijkt gelukkig uit de resultaten van dit onderzoekje op de beurs. De meeste mensen - of ze nou gelovig waren of totaal niet! - gaven namelijk aan abortus helemaal niet zo'n normale zaak te vinden. Sterker nog, velen van hen hadden persoonlijke ervaringen en deelden die ook. Uit die verhalen kwam duidelijk naar voren dat het hele "je houdt geen negatieve gevolgen over aan het laten plegen van een abortus" klinkklare onzin is. Het is vanzelfsprekend dat je er een dood mens aan overhoudt (maar ja, heb jij ooit een geaborteerde baby horen klagen?), maar wat velen zich niet beseffen is dat de desbetreffende moeders ook vaak hun hele leven spijt houden van de keuze. Het algemene sentiment: ja, er waren omstandigheden in het leven die een kind niet wenselijk maakten, maar uiteindelijk zou het wel goed zijn gekomen als het toch op de wereld was gekomen.
Zo liet dit verhaal perfect zien wat voor een enorme, onnodige misstappen er soms gemaakt worden:
Een vrouw vertelt over haar twintig weken echo. Haar kindje was zwaar gehandicapt zo werd haar verteld. Haar werd dringend een abortus geadviseerd. Ze deed het niet en na negen maanden werd een kerngezond kindje geboren. Vergelijkbare verhalen hoorden we meerdere keren de afgelopen week. De vraag die door je hoofd gaat is: “hoe vaak zou er een gezond kindje zijn weggehaald door een foutief advies?”
En dat laatste is een heel erg legitieme vraag waar we helaas niet snel antwoord op zullen krijgen: geld voor onderzoek gaat immers enkel naar dingen die wél de lijn volgen van wat zogenaamd 'geaccepteerd' is in Nederland. Sterker nog, we doen hier allemaal ons best om andere landen ook dit krankzinnige beleid - waarbij kinderen tot wel 24 weken gedood mogen worden - op te leggen, zoals minister Ploumen met haar abortusfonds van plan is. Te gek voor woorden.
Gelukkig zijn er ook nog partijen die de waarheid wél onder ogen durven te zien, en dat is een waarheid die ik maar al te graag help te verkondigen. Er zijn immers duizenden redenen te noemen die de komst van een baby niet ideaal maken, maar je kunt zo'n kind beter een kleine kans op een goed leven bieden dan überhaupt geen kans op leven.
