Betuttelende PvdA wil dat werkgevers werknemers niet meer mailen of sms'en. Want werkdruk
De knettergekke dames en heren van de PvdA hebben een nieuw plan: werknemers zouden het "recht" moeten krijgen om "niet bereikbaar" te zijn. Je zou denken dat het een grap is, maar nee, de bloedrode socialisten menen het serieus. Je zou immers maar moeten werken voor je geld en je werkgever een handje helpen. Dát kan niet!
De socialisten van de PvdA hebben het tegenwoordig maar lastig. De integratie van immigranten is volledig mislukt, terrorisme neemt toe, en het megalomane EU-project is verschrikkelijk impopulair. Kortom, elk debat dat de PvdA'ers tegenwoordig aangaan hebben ze eigenlijk bij voorbaat al verloren.
En dus moet de partij iets. Lodewijk Asscher heeft blijkbaar even nagedacht over deze problematiek en is tot de conclusie gekomen dat de tijd rijp is om de klassenstrijd tussen werkgever en werknemer maar weer eens een heerlijke boost te geven. Hij wil namelijk dat werknemers het "recht" krijgen om onbereikbaar te zijn na kantooruren. Asscher:
"Mensen moeten het recht te krijgen om thuis onbereikbaar te zijn. Na een lange dag hard werken is het fijn om 'quality time' door te brengen met het gezin of vrienden. Dat gaat lastig als er voortdurend een baas of collega in je hoofd fluistert dat je nog een mailtje moet bekijken of berichtjes ontvangt."
Dit idee is afgekeken van Frankrijk waar het letterlijk illegaal is voor werkgevers om werknemers buiten werktijd een sms'je of een email te sturen. Knettergek natuurlijk, maar ja, als die achterlijke Fransen hun economie willen opblazen moeten ze dat helemaal zelf weten. Wat écht zorgelijk is, is dat Asscher hetzelfde met ónze economie wil doen.
Hilarisch genoeg laat hij daarbij blijken ongelooflijk arrogant en badinerend te zijn:
"Mijn telefoon mag en kan eigenlijk nooit uit. Een sms'je versturen terwijl ik langs de lijn van het voetbalveld van mijn zoon sta gebeurt wel eens maar dat is niet erg en ik kies er zelf voor."
Oh wacht, Asscher kiest daar dus zelf impliciet voor omdat hij het ministerschap heeft geaccepteerd? Waarom geldt dat dan niet voor, zeg, managers in het bedrijfsleven? Worden die dan gedwongen om hun die baan te accepteren? Want laten we wel zijn, de kans dat een callcentermederwerker een 'dringend' berichtje krijgt van zijn baas is nagenoeg nihil. Het gaat (vrijwel) altijd om mensen in hoge posities. Het zal meneer Asscher verbazen, maar deze mensen kiezen daar óók voor en hebben helemaal geen betuttelende overheid nodig die hen een nieuw bedacht 'recht' geven.
Dat is allemaal al erg genoeg, maar wat dit verhaal nog erger maakt is dat het plan natuurlijk helemaal niet eens kan. Een productieve, betrokken werknemer gaat dat "recht" echt niet opeisen. Ten eerste wil hij carriere maken, en ten tweede wil hij er niet slecht op wil komen te staan. En terecht. Voor hem een ander. De enige conclusie is dan ook dat dit voorstel uiteindelijk uitmondt in een algeheel verbod, net als in Frankrijk, waardoor veel Nederlandse bedrijven een serieus probleem hebben.
Kortom, dit is de zoveelste nutteloze of mogelijk zelfs contraproductieve campagnestunt van de PvdA. Ze hebben daar écht geen ideeën meer en spelen het politieke spel alleen nog maar voor de macht.
