Bereid je maar voor: Italiaanse bankencrisis gaat alles op stelten zetten

"Geen publiek geld voor banken," dat zegt onze minister van Financiën over de enorme bankencrisis in Italië.

Bij DFT heeft Martin Visser het daar het één en ander over te zeggen. Het belangrijkste punt? Het gaat om 360 miljard aan niet-inbare leningen: die honderden miljarden zullen uiteindelijk door iemand opgehoest moeten worden.

Premier Renzi geeft de Brexit-uitslag de schuld van de huidige crisis, maar dat is je reinste flauwekul. Iedereen zag dit al lang aankomen. Ja, het referendum heeft de Europese beurzen een klapje bezorgd, maar zij herstellen alweer.

Hoe dan ook: vanwege de crisis wil Renzi eigenlijk weer publieke gelden gebruiken om de banken te helpen. Alleen mag dat volgens Europese regels niet zomaar even. Eerst moeten aandeelhouders en obligatiehouders het proberen op te lossen, uiteindelijk moet zelfs geld van 'grote spaarders' geconfisqueerd worden, en pas op het allerlaatste moment, als het echt niet anders kan, mag er staatssteun komen.

Er is wel een 'maar': veel aandeel- en obligatiehouders zijn in Italië namelijk gewone mensen, niet rijke, grote organisaties. Zoals Visser uitlegt proberen zij zo voor hun pensioen te zorgen: door dit soort investeringen.

Met andere woorden: Jan met de pet is in Italië niet het laatste, maar het eerste slachtoffer van het onverantwoorde gedrag van de banken.

Zonder meer sneu, maar dit betekent natuurlijk niet dat de nieuwe afspraken meteen aan de kant geschoven moeten worden. Renzi en co. zijn akkoord gegaan met de regelgeving die directe staatssteun verbiedt, en dus hebben ze die regels te respecteren.

Dat zegt zelfs onze eigen minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem, die ook voorzitter van de Eurogroep is.

Toch is er één probleem: hij zei ook tien keer 'geen geld voor Griekenland!' Uiteindelijk maakte hij toch alle miljarden over waar Athene om vroeg. Zal dit nu niet ook gebeuren? Hem én de EU kennende zal dat het geval wel zijn. En let op: die miljarden worden dan niet alleen opgevangen door Rome, maar ook door de rest van de EU, waaronder -- hoe kan het ook anders? -- de Nederlandse belastingbetaler.