Deels in ieder geval.
De Syrische dictator heeft vanochtend namelijk een decreet
uitgevaardigd dat een meerpartijensysteem mogelijk moet gaan maken. Dit was één van de voornaamste eisen van de oppositie die al sinds maart dit jaar dagelijks demonstreren tegen het autoritaire bewind van de familie Assad.
Een interessant aspect van het decreet is dat nieuwe politieke partijen gebaseerd moeten zijn op de universele verklaring van de mensenrechten, niet op tribale of religieuze gronden. Dit is natuurlijk bedoelt om religieuze en etnische conflicten te voorkomen; best slim bedacht.
Midden-Oosten deskundige Carolien Roelants zegt dat Assads decreet niets te maken heeft met een nieuw gevonden geloof in de democratie óf met de toenemende druk van de 'internationale gemeenschap'. "Deze maatregel is bedoeld om de oppositie in Syrië te verdelen, niet de internationale gemeenschap te paaien".
Daar heeft ze ongetwijfeld gelijk in. Wat dat betreft is het best een slimme zet van Assad.
Dat gezegd hebbende hebben dictators die langzamerhand democratiseren de strijd eigenlijk al verloren. Hun positie berucht op absolute macht. Iets meer democratie is desastreus voor ze. Het moge dus duidelijk zijn dat Assad zijn val vooral probeert uit te stellen, niet te voorkomen.