Ik heb nooit zo veel gehad met Arnon Grunberg. Zijn kleine stukjes in de Volkskrant hebben een niveau van een klein kind en het humorgehalte van een zak augurken. Af en toe komen er politieke tirades erdoorheen en dan wordt het een stuk proza waar je soms erg hard om moet lachen, als het niet zo ernstig zou zijn. In de Tweede Kamer zitten twee jihadisten. Wilders voert een jihad tegen de Koran, Baudet voert er een tegen de dildo, en alles wat niet arisch is.
Even later vertelt hij wat de mensen moeten doen die echt voor vrijheid staan:
Ga met Koran in rechterhand- en dildo in linkerhand over straat om aan te geven dat u geen behoefte hebt aan de politiestaat van de extreem-rechtse nationalisten.
Dit heeft Grunberg nog nooit zo direct aangegeven. Geert Wilders en Thierry Baudet afschilderen als extreem-rechts. Baudet beschuldigen van alles te haten wat niet Arisch is, is een ongefundeerde uitspraak en walgelijk. Of je het met Baudet en Wilders eens bent of niet, dit soort stukjes proza zorgen voor demonisering en situaties die in de tijd van Fortuyn ook voor lief werd genomen.
Ik hoop dat men weet wat dit soort stukjes betekenen en hoe een gevaarlijke situatie dit kan creëren. Het demoniseren van politici en daarmee hun stemmers is geen manier van een politieke kloof overbruggen of de onderwerpen die deze mensen terecht aankaarten oplossen.
Zie hier het verlies en de grens van Grunberg. Laten we hopen dat zijn volgende boek wel weer van goede kwaliteit is.