Alsof Femke Halsema de horror in de DDR nu pas ziet

Vele jaren te laat komt Halsema met kritiek op de hulpindustrie.

De éminence petit peu grise van het Nederlandse GoedVolk geeft blijk van voortschrijdend inzicht. Waarvoor chapeau. Het is voor een vrouw als Halsema nogal wat om toe te geven dat hulporganisaties onvoldoende functioneren en te veel met zichzelf bezig zijn. Vooral als haar partij in feite een lobbykanaal voor de ontwikkelings-ngo's naar de Tweede Kamer is. 

Toch is het volstrekt terecht dat Arend Jan Boekestijn haar fijntjes wijst op haar ernstig late reactie. Boekestijk schreef als VVD-Kamerlid het boek 'De prijs van een slecht geweten' en toonde daarin overtuigend aan dat (private) investeringen bijdragen aan de ontwikkeling van een arm en weinig democratisch land. Gratis geld en conditionele hulp zijn geen oplossingen.

Boekestijn werd uitgemaakt voor rotte vis door gansch het linkerdeel der Kamer. Echter, Boekestijn is een heer zonder zelfmedelijden, dus bracht hij vandaag naar voren dat Linda Polman het boek 'De crisiskaravaan' publiceerde, wat haar van de kant van Groenlinks op oorverdovende stilte kwam te staan. Polman stelt  allerhande misstanden aan de kaak aangaande noodhulp. Groenlinks en toentertijd ook Halsema, achtten haar werk geen commentaar waardig.

Hoe dan ook. Het is fijn dat Halsema inmiddels 'tot inkeer' is gekomen, maar het lijkt verdacht veel op een inzicht van de vorm 'je hoort iedereen altijd wel over die nare kapitalisten, maar die communisten, dat waren ook geen lieverdjes'. Wezenlijk komt Halsema er namelijk nu pas achter dat hulporganisaties, in de woorden van Boekestijn, organisaties als alle andere zijn: 'ze zijn vooral uit op zelfbehoud'.