Adembenemend. Hoe wetenschappers de mammoet weer tot leven gaan wekken

De wollige mammoeten, verwant aan de olifant, zijn 4000 jaar geleden uitgestorven, maar spreken nog immer tot de verbeelding. Anders dan andere legendarische beesten uit vervlogen tijden - zoals de olifant - hebben onze voorouders namelijk nog gejaagd op deze dieren en danken wij voor een belangrijk deel ons Europese voortbestaan aan de talrijke mammoetpopulaties die ooit ons continent hun thuis noemden. Totdat het klimaat langzaamaan opwarmde en er voor de dikhuidige reuzen steeds minder plaats was op de aardbol. In Siberië omstreeks 1650 voor Christus was het dan ook definitief einde oefening voor dit symbool van de prehistorie. Dood.

En eenmaal dood blijft dood, toch?

Nou, dat hoeft helemaal niet. Want vele karkassen van mammoeten zijn door de kou in vrijwel ongeschonden staat bewaard gebleven in Siberië. Wetenschappers zijn in staat gebleken om DNA uit de lichamelijke overblijfselen van de laatste mammoeten te halen:

Alhoewel dit een belangrijke eerste stap is, zijn we er nog niet. Een klein beetje erfelijk materiaal van mammoeten, maakt nog geen hele mammoet. Er zal nog veel meer DNA van de uitgestorven vlaktegrazers onderzocht moeten worden, maar de gedachte is erg prikkelend: we kennen namelijk de mammoet allemaal uit films, van plaatjes en uit stripboeken. Maar hoe gaaf zou het zijn als we zo'n prehistorisch slagtandmonster eens over de kop konden aaien of een appel voeren?

De natuur heeft een hoop te bieden. Niet alleen de natuur van nu, maar ook die van vroeger. Over een paar korte jaren zou het al zover kunnen zijn dat de behaarde reus weer door de aardse kou struint. Een onvoorstelbaar, maar prachtig vooruitzicht!