"De band die ze hebben is nu nog hechter."
In januari vorig jaar gingen Brian en Jennifer Godish er eens rustig voor zitten. Ze moesten een moeilijk gesprek hebben met hun dochtertje. Charlotte was toen vier jaar oud.
Charlotte's tweelingbroer, Bradley, leed namelijk aan een bijzonder agressieve versie van leukemie. Doktoren wilden hem maar wat graag helpen, maar hij had onmiddellijk stamcellen nodig. Die moesten natuurlijk komen van iemand die goed bij hem paste. Wie beter dan zijn tweelingzus?
Haar ouders keken Charlotte kalm aan legden uit wat er van haar verlangd werd. "Wil je dit doen?" vroegen ze, wetende dat het absoluut geen gemakkelijke operatie zou zijn voor een meisje van vier.
Charlotte dacht er even over na en antwoordde: "Oké, ik wil Bradley helpen. Ik doe het. Laat het me maar weten wanneer je me nodig hebt."
In februari van het jaar gingen het broertje en zusje onder het mes. Het was zwaar, maar hun dokter laat weten dat ze "prima herstellen."
"Onze hoop is dat, hoe verder de transplantatie achter ons ligt, des te kleiner de kans dat de leukemie terugkomt en dat Bradley inderdaad volledig herstelt."
Tot nu toe gaat dat heel aardig. Dankzij de inzet van zijn zusje is Bradley alweer in staat om met haar te spelen en gaat hij zelfs naar school. Ze maken soms zelfs alweer ruzie met elkaar - wat voor kinderen natuurlijk een goed teken is.
Opmerkelijk genoeg was het goed dat de kinderen geen eeneiige tweelingen zijn. Als dat zo was geweest was de kans namelijk groot geweest dat het andere kind ook leukemie zou krijgen; dat is genetisch bepaald. Omdat ze echter anders zijn is dat gevaar er niet ... terwijl Charlotte wel prima bij haar broertje paste.