2017 in review: vijf momenten waarop Alexander Pechtold echt Kereltje Peggold was
"Ik maar denken dat D66 zogenaamd een liberale partij was." Zo begon ik mijn artikel over een Facebook-post van Pechtold waarin hij laat weten dat er wat hem betreft iets gedaan moet worden tegen "doorgeslagen flexcontracten." Je zou denken dat een liberaal juist blij is met flexibele afspraken, maar niets is minder waar. Meneer is in zijn hart namelijk een socialist. Zoals ik als reactie schreef op Pechtolds achterlijke Facebook-update:
Hartstikke leuk, allemaal, maar wat is dat voor gezeur van Pechtold (het is zijn Facebook-post) over “doorgeslagen flexcontracten”? Heel gek, maar zo’n flexcontract kán niet doorgeslagen zijn; het zorgt er aan de ene kant voor dat werknemers werk hebben, maar aan de andere kant dat werkgevers weten dat ze niet ellenlang vastzitten aan mensen die overbodig zijn. En ja, dat laatste kost een werkgever gewoon bakken met geld, niet alleen bij ziekte, maar ook bij veranderende economische omstandigheden.
Als Pechtold iets bewees tijdens de formatie dan is het wel dat meneer een afgrijselijke hekel heeft aan christenen. Oh ja, hij is politiekcorrect tot op het bot en zal minderheidsreligies te vuur en te zwaard verdedigen, maar die kutchristenen? Daar heeft hij lak aan. Die zijn toch blank. En conservatief. Opzouten dus!
De Telegraaf berichtte in april van dit jaar dat Kereltje Peggold de PVV al voorhand uitsloot na de gemeenteraadsverkiezingen van volgend jaar. Je zou denken dat dit toch een beetje vroeg en vooral ook arrogant is, maar blijkbaar vindt meneer de democratiehater dit soort wangedrag volkomen normaal:
Pechtold reageert op de aankondiging dat Wilders in zestig gemeenten mee wil doen bij de gemeenteraadsverkiezingen volgend jaar. Landelijk wil momenteel bijna niemand met hem samenwerken. In de PVV valt te horen dat de stap naar de gemeente er mede toe dient om te laten zien dat de partij wel degelijk kan samenwerken. D66 ziet daar echter weinig in. Pechtold denkt dat het gewoonweg niet zal gebeuren. „Volgens mij is in alle vezels van D66 doorgedrongen dat samenwerking er niet inzit.
Dat Pechtold zo’n uitspraak zo snel al maakt, zegt veel over het gebrekkige vertrouwen in de democratie dat D66 tegenwoordig koestert. Het is namelijk helemaal niet aan Pechtold om te bepalen of zijn partij in een gemeente in Friesland of Overijssel straks een college gaat vormen met een lokale afdeling van de PVV. Dat mogen D66 en de PVV daar ter plekke uitmaken, en daar heeft de Haagse partijleider simpelweg geen donder mee te maken.
Ook dit jaar bleek Pechtold weer eens één van de grootste eurofielen van het Binnenhof te zijn. Om dat te onderstrepen loog hij over het belang van Rutte's inlegvelletje, en noemde hij eurosceptici en nee-stemmers in het referendum van vorig jaar "rabiate populisten.
Pechtold beledigt hiermee niet alleen de ‘populisten’ die volkomen terecht kritische waren over de inhoud van dat, in Pechtoldtaal dan maar: addendum. Deze wanstaltige politicus beledigt ook zijn bezorgde collega’s en de ongelovige juristen die tot in detail hebben beargumenteerd waarom dat addendum een wassen neus is die nul en generlei waarde heeft. Niet juridisch, niet maatschappelijk. Maar iedereen die het waagt om de sprookjes van deze opgeblazen Kikker en zijn Vriendjes door te prikken, wordt weggezet als dom, onwetend en overemotioneel. Tjongejongejonge. Dan heb je het echt niet gevolgd.
In oktober van dit jaar berichtte het NRC Handelsblad dat Alexander Pechtold er een handje van had om grappen te maken over voltooid leven en ouderenzorg. Dat deed hij bewust om zijn onderhandelingspartners van de ChristenUnie op de kast te jagen. Hoe? Nou, op deze manier bijvoorbeeld:
Pechtold durft het inmiddels aan om aan tafel grapjes te maken over medische ethiek – al gaat hij dan soms weer zó ver dat Segers en Schouten het niet leuk vinden. Als er een keertje lang gedelibereerd wordt over de kosten voor de ouderenzorg, zegt hij: „Ik heb nog wel een oplossing: voltooid leven.”
