Dit kan alleen in Nederland. Lang leve de 'genationaliseerde zorg.' Heel veel Nederlanders begrepen er de afgelopen jaren niets van dat Amerikanen zich massaal verzetten tegen ObamaCare, het zorgplan van Obama waardoor de zorg feitelijk genationaliseerd zou worden. Waarom toch, zeiden Nederlanders? Zo kan iedereen de zorg betalen, iedereen heeft dan toegang, blabla. Natuurlijk hébben alle Amerikanen al toegang tot zorg -- er zijn programma's voor mensen zonder goede inkomsten -- maar ja, leg dat maar eens uit aan de gemiddelde Nederlander die alleen naar de anti-Amerika propaganda van de NOS en RTL luistert.
Hoe dan ook, de reden dat veel Amerikanen helemaal niets zien in genationaliseerde zorg is... de ervaringen die wij in Europa daarmee hebben opgedaan. Anders dan in Amerika hebben wij ellenlange wachtlijsten. Niet alleen voor 'operaties,' maar ook voor
mensen met psychologische klachten.
Lees bijvoorbeeld over dit schrijnende geval:‘Ze had beter kanker kunnen krijgen, dan werd ze tenminste direct adequaat behandeld.’ Marieke is ten einde raad, haar 13-jarige dochter is levensbedreigend ziek. Ze lijdt aan anorexia, weegt nog maar een schamele 37,5 kg (een BMI van 13) en is gisteren – alweer – in het algemeen ziekenhuis opgenomen voor dwangvoeding. Die adequate behandeling in een gespecialiseerde kliniek? Achter aansluiten en negen maanden wachten.
Negen maanden!
Moeder Marieke stuurde een brief aan minister Hugo de Jonge over dat geval. Het is werkelijk verschrikkelijk om te lezen:
"Op het moment dat het voor ons duidelijk was dat ze anorexia bleek te hebben, heeft de huisarts haar op de wachtlijst gezet van een kliniek die haar geestelijke stoornis zou kunnen behandelen. Wij hoorden op dat moment direct dat er sprake is van zeer lange wachtlijsten; onze dochter zou naar verwachting na 9 maanden geholpen kunnen worden. Zonder verdere tussentijdse hulp zou ze dan zonder twijfel reeds overleden zijn.
"Binnen 3 weken na deze mededeling hebben we onze dochter met spoed moeten laten opnemen in het Wilhelmina Kinderziekenhuis te Utrecht met zeer ernstig ondergewicht en diverse organen die nog onvoldoende bleken te werken. De kinderarts heeft gelukkig voor elkaar gekregen dat ze op de spoed-wachtlijst kwam te staan bij de kliniek, maar ook deze wachtlijst blijkt langer dan een paar maanden."
Na vijf weken kon ze weer terug naar huis, ze was voldoende aangesterkt. Twee weken later was het alweer terug naar af. Niet zo gek natuurlijk, want je herstelt niet zomaar even van anorexia. Daar heb je een goede psychologische behandeling voor nodig.
Tweede Kamerlid
Lisa Westerveld vindt dit, terecht, volkomen onacceptabel. Ze heeft dan ook Kamervragen gesteld aan de minister; vragen waarop ze ASAP antwoord eist.
https://twitter.com/Lisawesterveld/status/1115185285694992384
