0,2% van wereldwijde productie voldoende voor 'plasticgenocide' in het dierenrijk

Twee zielige zeehonden kwamen smorend aan hun einde door plastic in het zeewater. Een van de hondjes had een plastic frisbee om zijn nek, de andere leek gewurgd door een combinatie van plastic afval en netten. Erg sneu natuurlijk. Hoe zo'n zeehond in een frisbee zwemt is vrij lastig na te gaan, maar wat wordt aangenomen is dat jonge zeehonden het plastic aan hun lichaam krijgen en dit problemen oplevert bij de groei. Zie bijvoorbeeld de foto van de zeehond met frisbee om zijn nek hierboven, waarbij hij waarschijnlijk al langer rondzwom met de dodelijke halsband.

Dat dieren sterven door plastic moge ondertussen duidelijk zijn. Daarom denkt de Europese Commissie dat het noodzakelijk is een heuse oorlog te voeren tegen wegwerpplastic. In theorie klinkt dat natuurlijk heel erg mooi, maar daarmee vergeten de Europese leiders dat de zeeën rondom ons continent uitzonderlijk schoon zijn. Als men daadwerkelijk iets wil doen tegen plastic in de oceanen dan moet men toch echt elders zijn om een significant effect te sorteren. Niet in Europa.Tevens is het zo dat slechts een zeer klein deel van het plastic in oceanen terechtkomt en dus is het verbieden van wegwerpplastic vooral een symbolische maatregel die Europese burgers weer geld mag gaan kosten.

Het feit is namelijk dat slechts tien(!) rivieren tezamen goed zijn voor 95% van al het plastic in de oceanen. Deze bevinden zich niet in Europa, maar in Afrika en Azië. De Europese wateren zijn dus relatief schoon. En hoeveel komt er eigenlijk in het water terecht? Tussen 1950 en 2015 werd ruim 8.3 miljard ton aan plastic geproduceerd. En dit plastic is niet afbreekbaar, waardoor de oceanen nog wel even vol zitten met die troep.

Daardoor vindt ieder jaar een plasticgenocide plaats op zeevogels, waarvan er periodiek zo'n 1 miljoen sterven. Dat zijn schokkende hoeveelheden en daarbij gaat het om slechts 150 miljoen ton plastic in de oceaan: een kleine 0,02% van de totale wereldproductie aan plastic. We kunnen blij zijn dat de schade dus nog 'beperkt' blijft tot die kleine 0,02%. Met de wetenschap dat Europese wateren relatief schoon zijn zal het besluit van de Europese Commissie om wegwerpplastic te verbieden vooral een druppel op een gloeiende plaat blijken. Zo kennen we Brussel!

In tegenstelling tot de plannen van de EU heeft Nederlandse uitvinder Boyan Slat wel een oplossing die de problematiek in de kern aanpakt. Hij heeft namelijk een methode ontwikkelt voor het opruimen van plastic uit het water. Watch and learn:

https://www.youtube.com/watch?v=du5d5PUrH0I