PVV-minister Marjolein Faber haalt inspiratie uit Denemarken voor een steviger asielbeleid

Denemarken hanteert sinds 2018 een hard beleid dat asielzoekers ontmoedigt vanaf het moment dat ze het land binnenkomen. Iedereen die voet op Deense grond zet, moet zich melden in het Sandholmcentrum, een voormalig militair complex dat fungeert als het 'Ter Apel van Denemarken'. Daar staan geen lange rijen; het systeem is strak en efficiënt.

Wat dit beleid extra scherp maakt, is de tijdelijke verblijfsvergunning van maximaal twee jaar. Blijkt de situatie in het thuisland te verbeteren? Dan is het afgelopen met de vergunning. Dit is geen vriendelijk beleid; het is een duidelijke boodschap: wie komt, moet zich aan de regels houden, of vertrekken.

Daarnaast zijn de eisen voor een permanente verblijfsvergunning bijzonder streng. Asielzoekers moeten een fulltime baan hebben gedurende minstens 3,5 jaar en hun familieleden moeten twee jaar wachten om zich bij hen te voegen. En dan is er ook nog de beruchte 'juwelenwet', die waardevolle bezittingen van asielzoekers in beslag neemt om de opvangkosten te dekken.

Faber toont zich enthousiast over de Deense aanpak. Afgewezen asielzoekers krijgen duidelijke keuzes: vertrekken met financiële steun of opnieuw aanvragen, maar met een lager terugkeertarief als die aanvraag ook wordt afgewezen. Dit heldere, strakke systeem waarin vrijwillige terugkeer wordt gestimuleerd, maar gedwongen uitzetting altijd op de loer ligt, kan wel eens een uitstekend model voor Nederland worden. Maar, Denenmarken heeft nóg meer plannen. Zo wil het land asielzoekers naar opvangcentra in Rwanda sturen om daar hun procedures af te wachten.

Met haar bezoek aan Denemarken onderstreept Faber de ambitie van Nederland om van deze strenge aanpak te leren. Het Deense model is geen vrijblijvende inspiratie, maar een krachtige leidraad voor een systeem dat gericht is op afschrikking en tijdelijke opvang.