Asielminister Marjolein Faber is op werkbezoek in Denemarken. Terwijl Nederland worstelt met een toenemende instroom van asielzoekers, kijkt de regering met bewondering naar het Scandinavische land dat de afgelopen jaren een streng asielbeleid heeft gevoerd. Met slechts 2.500 asielzoekers in 2022, vergeleken met de schokkende 40.000 aanvragen in Nederland, is het duidelijk: Denemarken laat zien dat het anders kan.
Denemarken hanteert sinds 2018 een hard beleid dat asielzoekers ontmoedigt vanaf het moment dat ze het land binnenkomen. Iedereen die voet op Deense grond zet, moet zich melden in het Sandholmcentrum, een voormalig militair complex dat fungeert als het 'Ter Apel van Denemarken'. Daar staan geen lange rijen; het systeem is strak en efficiënt.
Wat dit beleid extra scherp maakt, is de tijdelijke verblijfsvergunning van maximaal twee jaar. Blijkt de situatie in het thuisland te verbeteren? Dan is het afgelopen met de vergunning. Dit is geen vriendelijk beleid; het is een duidelijke boodschap: wie komt, moet zich aan de regels houden, of vertrekken.
Daarnaast zijn de eisen voor een permanente verblijfsvergunning bijzonder streng. Asielzoekers moeten een fulltime baan hebben gedurende minstens 3,5 jaar en hun familieleden moeten twee jaar wachten om zich bij hen te voegen. En dan is er ook nog de beruchte 'juwelenwet', die waardevolle bezittingen van asielzoekers in beslag neemt om de opvangkosten te dekken.
(Artikel gaat verder onder deze oproep) Het is tijd om PAL te staan voor elkaar. Voor rechts. Voor Nederland. Voor Ongehoord Nederland. Ja, JUIST in deze tijd. Daarom roepen wij al onze lezers op om NU lid te worden van Omroep ON!, de enige NPO-omroep die jouw en onze waarden deelt. We zien de aanvallen op ON! in de media, en zelfs in de politiek. Maar juist DAAROM moeten we ON! meer dan ooit steunen. Word daarom lid van ON! Vandaag nog. Samen staan we sterk. Als we ON! laten vallen gaan we uiteindelijk allemaal ten onder, DDS incluis!
Faber toont zich enthousiast over de Deense aanpak. Afgewezen asielzoekers krijgen duidelijke keuzes: vertrekken met financiële steun of opnieuw aanvragen, maar met een lager terugkeertarief als die aanvraag ook wordt afgewezen. Dit heldere, strakke systeem waarin vrijwillige terugkeer wordt gestimuleerd, maar gedwongen uitzetting altijd op de loer ligt, kan wel eens een uitstekend model voor Nederland worden. Maar, Denenmarken heeft nóg meer plannen. Zo wil het land asielzoekers naar opvangcentra in Rwanda sturen om daar hun procedures af te wachten.
Met haar bezoek aan Denemarken onderstreept Faber de ambitie van Nederland om van deze strenge aanpak te leren. Het Deense model is geen vrijblijvende inspiratie, maar een krachtige leidraad voor een systeem dat gericht is op afschrikking en tijdelijke opvang.