De Grote Illusie: oost-Europese 'tijdelijke' immigranten die nooit vertrekken
Twintig jaar na de integratiedebatten, is het duidelijk: Nederland heeft zich vastgelopen in een multicultureel dwaalspoor. De recente bevindingen van De Telegraaf onthullen de bittere waarheid over Oost-Europese arbeidsmigranten: velen zijn niet hier voor een korte stint, maar voor een permanent verblijf. "Tijdelijk" lijkt een illusie.
In de Bollenstreek, waar de Poolse en andere Oost-Europese gemeenschappen floreren, zien we een microkosmos van een groter probleem. Restaurants, supermarkten, kerken – complete gemeenschappen worden opgetuigd zonder enige neiging tot integratie. De taal? Niet nodig. De Nederlandse cultuur? Overbodig. En waarom zouden ze? De EU-vlag dekt hun rug.
Het verhaal van Michal Urbaniak en Honorata is typerend: neergestreken in Nederland, succesvol, omringd door hun eigen cultuur. Een mooi liefdesverhaal, zeker, maar wat zegt het over onze samenleving? Ze zijn hier omdat ze "alles hebben wat ze nodig hebben" in Nederland. Maar wat hebben wij, de Nederlanders, eraan?
De naïviteit van beleidsmakers is verbijsterend. Voormalig minister Piet Hein Donner's voorspelling dat de meeste Oost-Europeanen terug zouden keren, lijkt nu een hopeloze misvatting. Een derde van deze migranten blijft permanent, velen worden zzp'er en bouwen hier hun leven op, ongehinderd door integratie-eisen.
Het gevolg? Parallelle samenlevingen. Poolse kerken waar zondagsdiensten in het Pools worden gehouden, Poolse supermarkten met Poolse producten. Integratie? Een verre echo. En laten we eerlijk zijn, waarom zouden ze integreren? Nederland biedt alles op een presenteerblaadje, zonder eisen te stellen.
Het ironische is dat Nederlanders zelf steen en been klagen over hun eigen land, terwijl het voor vele Oost-Europeanen het beloofde land lijkt. Het beeld is duidelijk: sommigen komen, werken, en keren terug. Maar een aanzienlijke groep komt met een ander plan: blijven, groeien, en hun eigen mini-versie van thuisland opbouwen.
De situatie schreeuwt om aandacht. We moeten ons afvragen: wat betekent dit voor de Nederlandse samenleving? Een samenleving die gefragmenteerd raakt, waar de integratie een lege huls is geworden, is een samenleving op weg naar problemen. Het wordt tijd dat we deze realiteit onder ogen zien en vragen stellen over de toekomst van ons land. Zijn we een gastland of een springplank voor tijdelijke bezoekers die nooit meer vertrekken?
Lees ook