Tijd voor realisme: alle EU-landen moeten nú etnisch gaan profileren – schijnveiligheid in Europa houdt toerisme in gijzeling

Waarom blijft men keer op keer kiezen voor schijnveiligheid? Laten we eerlijk zijn: toeristen die keurig netjes hun paspoort laten zien en hun autogegevens doorgeven, vormen niet het probleem. Het echte gevaar komt van migratiestromen en terroristen die door de gaten van het systeem glippen. Maar in plaats van een gerichte aanpak zoals etnisch profileren, wat de enige manier is om effectief criminelen en potentiële terroristen eruit te pikken, kiest de EU voor een allesoverheersende gegevensverzameling. En wie betaalt de prijs? De gewone, hardwerkende reiziger die gewoon van zijn vakantie wil genieten.

De reissector luidt terecht de noodklok. Hotels, campings en autoverhuurders zitten straks opgescheept met een waslijst aan bureaucratische taken om data te leveren aan de overheid. Dit gaat niet alleen hun werk bemoeilijken, het wekt ook een vals gevoel van veiligheid. Duitsland heeft inmiddels weer grenscontroles ingevoerd en het Verenigd Koninkrijk introduceert een elektronisch toegangsbewijs. Klinkt goed, toch? Totdat je beseft dat dit alles gaat om een enorme registratiehonger van onze overheden, die het échte probleem negeren: de grenzen staan nog altijd wagenwijd open voor iedereen die kwaad in de zin heeft.

De vrije grenzen, ooit geprezen als een groot succes van de EU, worden nu langzaam maar zeker weer gesloten. En waarom? Omdat er geen fatsoenlijke controle op migratiestromen is. Het vrije verkeer van personen, een van de speerpunten van het Schengenverdrag, wordt nu gedwarsboomd door de tekortkomingen van het EU-beleid. Het enige dat nodig is, is simpel: etnisch profileren. Selectieve controles op basis van risico, niet eindeloze waslijsten met onschuldige vakantiedetails.

De reissector vreest voor de gevolgen, en terecht. Wie wil er nog door al deze bureaucratie heen worstelen voor een vakantie? Europa moet wakker worden en stoppen met de schijnmaatregelen. Echte veiligheid vraagt om dappere keuzes, niet om deze administratieve flauwekul.