Groene guerrilla's verklaren chemicaliën gebruikt in microchips de oorlog

Een groep Europarlementariërs houdt alleen blijkbaar niet zo van nuttige dingen. Ze vragen de Europese Commissie namelijk om het onderzoek naar de houdbaarheid van individuele PFOS-stoffen niet af te wachten en gewoon maar meteen een algemeen verbod af te kondigen.

Het vreemde is dat ze zelf ook toegeven dat ze eigenlijk geen goede redenen hebben om dit te doen. “Er is nog een heleboel dat we niet weten”, aldus de Groene MEP Jutta Paulus. Nu zou je denken dat in zo’n geval het nodig is om geen overhaaste stappen te zetten, zodat niet ten onrechte mogelijk onschadelijke en buitengewoon noodzakelijke stoffen worden verboden. Maar zo werkt het blijkbaar niet als het om groene prioriteiten gaat. Men wil blijkbaar eerst verbieden en daarna pas checken. Of misschien zelfs wel helemaal niet checken.

Nu zijn we de laatsten die eventuele problemen willen bagatelliseren. Als een bepaalde stof of product werkelijk een gezondheidsprobleem veroorzaakt, moet de overheid ingrijpen. Maar een verbod volgt pas als alle andere opties zijn weggestreept. Kan de schadelijke bijwerking van de stof met inzet van andere middelen worden voorkomen? Of kan de stof dan misschien op een andere manier worden geproduceerd zodat hij minder schadelijk wordt? Pas als ook deze opties allemaal zijn weggestreept komt een verbod in beeld. Het gaat immers over stoffen die essentiële doelen dienen in allerlei productieprocessen.

Het is bovendien ook mogelijk dat het onderzoek helemaal niet oplevert waar de groene fanatici op hopen. Een paar jaar geleden schreven we hier al dat er ook wetenschappers zijn die openlijk twijfelen aan de vermeende schadelijkheid van de genoemde stoffen.

Het voorzorgsbeginsel zou moeten betekenen: voorzichtig ja, maar ook zorgvuldig. Zoals de groene lobby het nu gebruikt is het eerder een soort stok waarmee men willekeurige takken van industrie wil kunnen slaan, zonder enige vorm van bewijs.