Groen activisme veroorzaakt tekort aan microchips

De door ons zeer gewaardeerde Vlaamse politiek analyst Pieter Cleppe schreef er deze week een mooi artikel over. Hij legt uit dat de crisis meerdere oorzaken heeft. Een is de coronacrisis. Die lijkt bij ons min of meer voorbij, maar in het Verre Oosten is hij nog in volle gang. Het verstoort niet alleen allerlei productieprocessen maar, cruciaal, ook de levering van daar geproduceerde goederen naar Europa. Onder die goederen vallen dus ook microchips, die voor een belangrijk deel in Taiwan worden geproduceerd.

Een tweede factor is de oorlog in Oekraïne. Dat land is, samen met Rusland, een van de belangrijkste leveranciers van de basisgrondstoffen voor de productie van microchips. De invasie zorgt nu voor een behoorlijke kink in de kabel van de levering van deze grondstoffen, met alle gevolgen van dien voor de beschikbaarheid van microchips in de komende maanden.

Europa, dat zoals gebruikelijk weer had zitten slapen en zijn aandeel van de productie van microchips de afgelopen decennia zag dalen van bijna 50% in 1990 naar 10% vandaag, probeert nu met een noodplan het probleem op te lossen. De miljarden investering zijn vast nuttig op de langere termijn, maar het probleem van vandaag wordt er niet meteen mee opgelost.

Intussen maken groene activisten het probleem alleen nog maar erger door campagne te voeren tegen een van de weinige leveranciers van grondstoffen hier in Europa. We hebben hier al vaker geschreven over de 3M fabriek in Zwijndrecht, die min of meer tot sluiting werd gedwongen door een voortgaande afbraakcampagne van de groene egomaniak Thomas Goorden. Wat blijkt nu? De fabriek produceert cruciale koelvloeistof voor de productie van microchips. Dus net op een moment dat de wereld al met een gierend tekort aan die chips te kampen heeft, maakt Vlaanderen het nog wat erger - en dat allemaal om het oversized ego van Goorden te strelen.