Energiecrisis? Welke crisis? Winsten van energieverslindende sectoren schieten omhoog!

Wat is hier aan de hand? Is dit het bewijs van de ongekende veerkracht van deze sectoren, of een teken van een dieper liggend probleem waarbij de rijken rijker worden ten koste van de rest? Terwijl de landbouwsector, de ruggengraat van onze voedselvoorziening, net als de gehele economie, een afname in winstquote ziet, schieten de winsten in andere sectoren omhoog. Hoe is dit rechtvaardig in een tijd waarin elke burger de broekriem moet aanhalen?

De chemische industrie, met energielasten die maar liefst 77 procent van de toegevoegde waarde uitmaken, en de vervoerssector, sterk afhankelijk van aardolieproducten, hebben hun gestegen kosten blijkbaar moeiteloos doorberekend aan de klant. En de horeca? Die heeft de storm overleefd door efficiënter te opereren en de hogere kosten door te schuiven naar de consument. Het resultaat: hogere winsten, terwijl de gemiddelde Nederlander zich afvraagt hoe hij zijn huis warm houdt deze winter.

Dit nieuws is een bittere pil in een tijd waarin solidariteit en gedeelde lasten meer dan ooit nodig zijn. Het toont aan dat binnen ons economisch systeem, zelfs in de meest uitdagende tijden, de grote spelers manieren vinden om niet alleen te overleven, maar te gedijen. De vraag die we ons moeten stellen is: voor wie is deze economie echt?

De energiecrisis heeft wederom aangetoond dat er een kloof is tussen de elite en de gewone man. Terwijl de politiek praat over 'samen de lasten dragen', zien we dat in de praktijk de grote jongens zich prima redden, en de rekening bij Jan Modaal wordt neergelegd. Het is tijd dat we kritisch gaan kijken naar hoe deze winsten worden gemaakt en wie er echt profiteert van de huidige economische structuur. Het is tijd voor een eerlijker systeem, waarbij de pijn van crises echt gedeeld wordt en niet alleen de winsten.