Dit kan niet zo langer! De tweedeling van Nederland: royale lonen voor ambtenaren, kruimels voor het bedrijfsleven
De absurde realiteit in Nederland: terwijl hardwerkende ondernemers zich in bochten wringen om de torenhoge inflatie en economische instabiliteit het hoofd te bieden, lijkt de publieke sector zich in een andere wereld te bevinden. Onaangetast door economische tegenwind, blijven de lonen van ambtenaren stijgen alsof we in een eeuwigdurende periode van welvaart leven. Het is onbegrijpelijk en ronduit oneerlijk.
Kijk naar het Rotterdamse vervoersbedrijf RET en het Haagse HTM, waar medewerkers in korte tijd 14 tot 22,5% meer loon ontvangen schrijft de Telegraaf. Deze loonsprongen, die we in decennia niet gezien hebben, staan in schril contrast met de worstelingen van het bedrijfsleven. Onze ondernemers moeten juist op de rem trappen, terwijl de publieke sector geld lijkt uit te delen alsof het niets is.
Lees ook
Deze situatie toont eens te meer aan dat de overheid en de publieke sector volledig losgezongen zijn van de economische werkelijkheid. Ze leven in een bubbel waarin schijnbaar geen aandacht is voor de financiële druk waar burgers en bedrijven dagelijks onder lijden. Het lijkt erop dat de overheid de controle volledig kwijt is en vergeten is dat hun geld afkomstig is van de belastingbetaler. De hardwerkende Nederlander betaalt uiteindelijk de prijs voor deze ongecontroleerde uitgaven.
(Artikel gaat verder onder deze oproep) Bij DDS zijn we KLAAR met dit soort spelletjes. Wij willen ECHTE oplossingen en ons land REDDEN. Denk jij daar net zo over? STEUN ONS DAN! Doneer aan DDS via BackMe en help ons een vuist te maken tegen de kartelianen die de wil van de Nederlanders bewust negeren.
We moeten ons ernstig zorgen maken over deze ontwikkeling. Als de publieke sector niet snel haar verantwoordelijkheid neemt en begint te handelen naar de economische realiteit, dan dreigen we de aansluiting met de harde werkelijkheid volledig te verliezen. Het wordt tijd dat de overheid en publieke sector beseffen dat ze niet onkwetsbaar zijn voor economische crises en dat ze hun beleid hierop moeten aanpassen. Het kan en mag niet zo zijn dat de publieke sector zich onaantastbaar waant, terwijl de rest van Nederland de broekriem steeds strakker moet aanhalen.
