Daar gaan we! Suriname wil meer dan alleen excuses voor slavernij

Nederland heeft, zoals elk land met een historisch verleden, zijn deel van de zwarte pagina's. We kunnen niet ontkennen dat we betrokken waren bij slavernij en kolonialisme. We kunnen en moeten echter wel opstaan tegen de valse voorstelling van zaken dat dit betekent dat de gewone Nederlandse burger van nu op een of andere manier zou moeten boeten... of zelfs maar dat het allemaal een zwart-wit onderwerp was met alleen maar slechte kanten. Het tot slaaf maken van de medemens is wanstaltig. Maar het kolonialisme an sich? Daar hebben sommige volkeren ook zeker baat bij gehad - hoe zeer we dit ook niet hardop mogen zeggen tegenwoordig.

Laten we dit duidelijk maken: de doorsnee Nederlander, Henk en Ingrid, heeft op geen enkele wijze geprofiteerd van deze zaken. Ze hebben er niet om gevraagd, ze hebben het niet gesteund en ze zijn er niet rijk van geworden. Maar nu wordt van hen verwacht dat ze de portemonnee trekken om te betalen voor zaken die toen trouwens als volkomen normaal werden beschouwd - en waarvan met name de elites toen geprofiteerd hebben.

Deze onredelijke eisen zijn een symptoom van de professionele slachtofferschapcultuur die steeds meer om zich heen grijpt. Het is een cultuur die geen genoegen neemt met excuses, maar altijd meer wil - meer erkenning, meer geld, meer schuld.

Dit is een gebed zonder einde. Dat excuus voor de slavernij had er nooit moeten komen (Afrikanen hebben historisch zélf ook steeds slaven gehouden, geronseld en verkocht). Maar nu deze fout gemaakt is moet Nederland heel duidelijk maken dat dit wél is waar de excuses (laat staan de 'herstelbetalingen') ophouden. Als Suriname geld wil hebben zal ze er voor moeten werken. Best simpel.