Tarwekamp-aanslag: Berberse 'eer' en een verwoeste buurt – hoe lang blijven we dit slikken?
Soms lees je verdachte van de explosies op de Haagse Tarwekamp, waarbij zes mensen het leven lieten en een appartementencomplex volledig werd verwoest, blijkt een notoire vrouwenmepper en een man met een diepgewortelde afkeer van Nederlanders. “Mijn wraak zal hard zijn. Je gaat iets meemaken wat jullie kk-Hollanders niet kennen en dat heeft met mijn eer te maken," zou Moshtag B. (33) hebben gezegd. Hoe lang blijven we dit soort figuren hun gang laten gaan? Liefdesverdriet als excuus? De verdachte Moshtag B., van Marokkaanse afkomst, zou volgens de politie uit woede over een verbroken relatie met de eigenaresse van de bruidsmodezaak opdracht hebben gegeven voor de aanslag. Deze 'Berberse woede', gevoed door gekwetste trots, leidde tot een explosie die veel meer dan alleen materiële schade heeft veroorzaakt. Zes levens werden geëist en tientallen levens ontwricht. En laten we eerlijk zijn: dit is geen geïsoleerd incident. De verdachte en zijn medeplichtigen lijken iets te vaak naar de serie Mocro Maffia te hebben gekeken, waar geweld als enige oplossing wordt gepresenteerd. Maar hier gaat het niet om fictie. Dit is de realiteit van een multiculturele samenleving waarin conflicten worden opgelost met geweld – en onschuldige burgers de prijs betalen. Justitie faalt opnieuw Wat deze zaak extra wrang maakt, is dat twee verdachten al een week voor de explosies in Oosterhout waren opgepakt met jerrycans, fakkels en zwaar vuurwerk. Serieus, hoe duidelijk wil je het hebben dat iemand kwaad in de zin heeft? Toch werden ze vrijgelaten, zonder verdere observatie. Waarom? Omdat het systeem niet werkt. Het Openbaar Ministerie en de rechterlijke macht lijken keer op keer meer medelijden te hebben met daders dan met slachtoffers. De vraag van de eigenaresse van de bruidsmodezaak is terecht: “Waarom zijn ze niet in de cel gebleven?” De 'verborgen' slachtoffers De eigenaresse van de bruidswinkel, een jonge vrouw die haar eigen boontjes dopt, wordt nu ook nog eens door media en op sociale platforms door het slijk gehaald. Zij is geen verdachte, maar een slachtoffer – net als de omgekomen bewoners en de vele anderen die alles kwijt zijn. Haar advocaat spreekt van een 'onheuse behandeling' en dat is nog zacht uitgedrukt. Is dit nog Nederland? Dit soort misdaden roept de vraag op: waar is de bescherming van gewone burgers gebleven? Politie en justitie lijken niet in staat of bereid om preventief op te treden tegen daders die al jaren een spoor van ellende achterlaten. En rechters? Die buigen waarschijnlijk weer voor zogenaamde culturele context of zoeken een verzachtend excuus. Want 'liefdesverdriet' of 'kwetsbare jongeren' zijn blijkbaar nog altijd belangrijker dan gerechtigheid voor de slachtoffers. Een wake-upcall die genegeerd wordt Deze zaak is een wake-upcall, maar helaas eentje die vermoedelijk weer genegeerd zal worden. Nederland blijft worstelen met de vraag hoe om te gaan met een multiculturele samenleving waarin geweld en eerwraak keer op keer escaleren. Ondertussen vragen we ons af: hoe veel slachtoffers moeten er nog vallen voordat er écht iets verandert? Het is tijd voor daadkracht en een rechtssysteem dat de kant van de slachtoffers kiest in plaats van te zwichten voor het slachtofferschap van daders. Want zolang dat niet gebeurt, blijft Nederland een speeltuin voor criminelen met een diepgewortelde afkeer van het land dat hen opvangt." target="_self">het nieuws en vraag je je af in wat voor land we eigenlijk leven. De verdachte van de explosies op de Haagse Tarwekamp, waarbij zes mensen het leven lieten en een appartementencomplex volledig werd verwoest, blijkt een notoire vrouwenmepper en een man met een diepgewortelde afkeer van Nederlanders. “Mijn wraak zal hard zijn. Je gaat iets meemaken wat jullie kk-Hollanders niet kennen en dat heeft met mijn eer te maken," zou Moshtag B. (33) hebben gezegd. Hoe lang blijven we dit soort figuren hun gang laten gaan?
De verdachte Moshtag B., van Marokkaanse afkomst, zou volgens de politie uit woede over een verbroken relatie met de eigenaresse van de bruidsmodezaak opdracht hebben gegeven voor de aanslag. Deze 'Berberse woede', gevoed door gekwetste trots, leidde tot een explosie die veel meer dan alleen materiële schade heeft veroorzaakt. Zes levens werden geëist en tientallen levens ontwricht.
En laten we eerlijk zijn: dit is geen geïsoleerd incident. De verdachte en zijn medeplichtigen lijken iets te vaak naar de serie Mocro Maffia te hebben gekeken, waar geweld als enige oplossing wordt gepresenteerd. Maar hier gaat het niet om fictie. Dit is de realiteit van een multiculturele samenleving waarin conflicten worden opgelost met geweld – en onschuldige burgers de prijs betalen.
Lees ook
Wat deze zaak extra wrang maakt, is dat twee verdachten al een week voor de explosies in Oosterhout waren opgepakt met jerrycans, fakkels en zwaar vuurwerk. Serieus, hoe duidelijk wil je het hebben dat iemand kwaad in de zin heeft? Toch werden ze vrijgelaten, zonder verdere observatie. Waarom? Omdat het systeem niet werkt. Het Openbaar Ministerie en de rechterlijke macht lijken keer op keer meer medelijden te hebben met daders dan met slachtoffers. De vraag van de eigenaresse van de bruidsmodezaak is terecht: “Waarom zijn ze niet in de cel gebleven?”
De eigenaresse van de bruidswinkel, een jonge vrouw die haar eigen boontjes dopt, wordt nu ook nog eens door media en op sociale platforms door het slijk gehaald. Zij is geen verdachte, maar een slachtoffer – net als de omgekomen bewoners en de vele anderen die alles kwijt zijn. Haar advocaat spreekt in het AD van een 'onheuse behandeling' en dat is nog zacht uitgedrukt.
Dit soort misdaden roept de vraag op: waar is de bescherming van gewone burgers gebleven? Politie en justitie lijken niet in staat of bereid om preventief op te treden tegen daders die al jaren een spoor van ellende achterlaten. En rechters? Die buigen waarschijnlijk weer voor zogenaamde culturele context of zoeken een verzachtend excuus. Want 'liefdesverdriet' of 'kwetsbare jongeren' zijn blijkbaar nog altijd belangrijker dan gerechtigheid voor de slachtoffers.
Deze zaak is een wake-upcall, maar helaas eentje die vermoedelijk weer genegeerd zal worden. Nederland blijft worstelen met de vraag hoe om te gaan met een multiculturele samenleving waarin geweld en eerwraak keer op keer escaleren. Ondertussen vragen we ons af: hoe veel slachtoffers moeten er nog vallen voordat er écht iets verandert?
(Artikel gaat verder onder deze oproep) Het is tijd om PAL te staan voor elkaar. Voor rechts. Voor Nederland. Voor Ongehoord Nederland. Ja, JUIST in deze tijd. Daarom roepen wij al onze lezers op om NU lid te worden van Omroep ON!, de enige NPO-omroep die jouw en onze waarden deelt. We zien de aanvallen op ON! in de media, en zelfs in de politiek. Maar juist DAAROM moeten we ON! meer dan ooit steunen. Word daarom lid van ON! Vandaag nog. Samen staan we sterk. Als we ON! laten vallen gaan we uiteindelijk allemaal ten onder, DDS incluis!
Het is tijd voor daadkracht en een rechtssysteem dat de kant van de slachtoffers kiest in plaats van te zwichten voor het slachtofferschap van daders. Want zolang dat niet gebeurt, blijft Nederland een speeltuin voor criminelen met een diepgewortelde afkeer van het land dat hen opvangt.
Lees ook