Sid Lukkassen: Geen hoop op verbetering, de werkomgeving aan de universiteit is killing voor het vrijdenken

''De universitaire wereld kampt met meerdere problemen. Als eerste de cloak-and-dagger politiek, waarbij collega's elkaar onderling saboteren, en waarbij vaak een duidelijke bedrijfspraktijk ontbreekt qua hoe men omgaat met relaties tussen studenten en docenten. Bijvoorbeeld de Radboud Universiteit Nijmegen is op dit vlak regelmatig in het nieuws.'' schrijft Sid Lukkassen.

Lukkassen vervolgt: ''Daarnaast, het probleem van 'publish or perish'. Artikelen worden dikwijls geschreven door vijf of meer auteurs, zodat iedereen zijn naam maar aan academische publicaties kan hangen. Tijd om die artikelen echt te lezen, is er nauwelijks. De aansluiting tussen de academische wereld en het publiek debat is ook zeer gering.

Als academicus ben je hierom dikwijls bezig om verschillende subsidieaanvragen in te dienen. De concurrentie is moordend. Als één van die aanvragen wordt gehonoreerd, ben je in de tijd dat je van inkomsten wordt voorzien, meestal meer bezig met toekomstige aanvragen indienen, om je academische tijd weer te rekken, dan met het daadwerkelijk uitvoeren van het gesubsidieerde onderzoek.

In de psychologische wetenschap is er daarnaast het probleem dat men de media kan halen met controversiële onderzoeken. Echter, dikwijls worden die uitslagen niet gereproduceerd na het verschijnen van het aanvankelijke artikel.

Dan komen we op de cancel culture. Ik heb hier zelf mee te maken gehad, zie dit debat: https://debatgemist.tweedekamer.nl/debatten/verscheidenheid-wetenschap

Juist omdat de concurrentie zo moordend is, is het aanlokkelijk mensen op ideologische gronden te cancelen. Laurens Buijs kan hier ook over meepraten.

Al deze factoren bij elkaar opgeteld, scheppen een omgeving die absoluut killing is voor vrijdenken. Het is om deze redenen dat ik liever via politieke kanalen aan geld kom voor mijn onderzoeken, dan via academische.''