Nederland heeft een prinsjes- en prinsesjesprobleem: Tandpastadrama's en ouders zonder ruggengraat
In Nederland lijkt het alsof ouders tegenwoordig alles uit de kast halen om hun kinderen tevreden te houden, zelfs als dat betekent dat tandenpoetsen verandert in een nationale ramp. Prodent verruilde Woezel & Pip voor Super Mario, en nu zitten ouders huilend op de bank omdat hun prinsjes en prinsesjes hun tanden niet meer willen poetsen. Serieus? Dit is waar we nu zijn? Wat een slappe hap!
Neem moeder Doutsen Brunner, die radeloos is omdat haar 3-jarige dochter Anna-Elbrich – jawel, een naam met allure – weigert haar tanden te poetsen. Waarom? Omdat de nieuwe tandpasta niet smaakt zoals de oude Woezel & Pip-variant. En dan hebben we Angelique, wiens zoontje met autisme alleen wil poetsen met de oude tube. Begrijpelijk, autisme vraagt om consistentie, maar hoe hebben we het zover laten komen dat een tandpasta de macht heeft over een gezin?
Lees ook
Het probleem hier is niet de tandpasta. Het probleem zijn ouders die alles laten afhangen van wat hun kinderen willen. Als een 3-jarige beslist dat tandenpoetsen niet meer gebeurt, is dat een opvoedkundig probleem, geen marketingkwestie. Ouders zijn niet de personal assistants van hun kinderen; ze zijn verantwoordelijk voor hun gezondheid. Wat is er mis met duidelijkheid en structuur? Een kind hoeft niet over alles te onderhandelen alsof het een CEO in de dop is.
Prodent zegt in het AD dat de Woezel & Pip-tandpasta verdwijnt omdat de licentieovereenkomst afliep. Daarvoor in de plaats komt Super Mario. Hartstikke leuk, maar het echte probleem is dat ouders überhaupt denken dat een vrolijke verpakking nodig is om hun kinderen tanden te laten poetsen. Mondzorgdeskundige Raoul Trentelman slaat de spijker op z’n kop: tandenpoetsen moet een vaste, leuke routine zijn, en daar horen duidelijke grenzen bij. Een app of verhaaltje kan helpen, maar het is vooral aan de ouders om hun kinderen het belang van tandenpoetsen bij te brengen.
Het is tijd dat ouders ophouden hun kinderen te behandelen als prinsjes en prinsesjes die geen ‘nee’ kunnen horen. Het leven is geen sprookje, en een kind dat leert om grenzen te accepteren, zal daar later profijt van hebben. Het tandpastadrama is een symptoom van een groter probleem: een generatie ouders die bang lijkt te zijn om hun kinderen teleur te stellen.
Steun De Dagelijkse Standaard financieel via BackMe, want alleen met uw bijdrage kunnen wij ons belangrijke rechtse werk voortzetten en een krachtig alternatief blijven vormen voor de linkse mainstream media. Uw steun is cruciaal om onze onafhankelijke stem te behouden en de vrijheid van meningsuiting te waarborgen in een medialandschap dat vaak overheerst wordt door eenzijdige opvattingen. Samen kunnen we de balans bewaren en een pluriform medialandschap in stand houden.
Laten we ophouden met het pamperen van kinderen en teruggaan naar de basis. Tandenpoetsen is geen onderhandelingstafel en ouders zijn geen ondergeschikten. Dus ouders, zet door. Zet de timer, poets die tanden en stop met piepen. Want als dit het niveau is waarop we vastlopen, kunnen we die beroemde Nederlandse VOC-mentaliteit wel vergeten.
