NCTV en NAVO in pandemiebestrijding: Wat speelt hier écht achter de schermen?

Wat De Winter duidelijk maakt, is dat de NCTV lijkt te opereren als een 'staat binnen de staat'. Het idee dat een veiligheidsorganisatie zich bezighoudt met volksgezondheid – een taak die toch echt thuishoort bij medische en wetenschappelijke instituten – is ronduit zorgwekkend. De NCTV hoort terroristen en extremisten op te sporen, geen virusbestrijdingsbeleid uit te voeren. Toch blijkt, volgens Agema, dat de NCTV de coördinatie heeft over de voorbereiding op nieuwe ziektegolven, mede vanwege NAVO-verplichtingen. Wanneer is dit besluit genomen, en waarom wordt dit nu pas openbaar gemaakt? Het zijn vragen waar de gewone burger geen antwoord op krijgt. Democratische controle lijkt volledig afwezig. Precies wat de Deepstate ('staat binnen de staat' red.) wil.

Het toeval wil dat Fleur Agema nu werkt onder premier Dick Schoof, voormalig hoofd van de AIVD en NCTV, een man op wie niemand ooit heeft gestemd. Het lijkt erop dat deze topambtenaren en bureaucraten met hun netwerken achter de schermen de lijnen uitzetten en politieke processen sturen, zonder enige verantwoording af te leggen aan het volk. Dat is het tegenovergestelde van wat een democratie hoort te zijn. Hoe is het mogelijk dat de NAVO, een militaire alliantie, via de NCTV ineens betrokken is bij het gezondheidsbeleid van een soeverein land? Dit zijn geen besluiten die in de openbaarheid zijn genomen of besproken, en toch is dit nu de werkelijkheid waarin we leven.

Laten we niet naïef zijn. Wat hier speelt, gaat verder dan alleen Nederland. De betrokkenheid van de NAVO en de NCTV bij de pandemiebestrijding wijst op een veel groter plaatje. Zoals Leon de Winter terecht stelt: de Nederlandse en Amerikaanse Deep State zijn in wezen dezelfde. We zijn al lang onderhorig gemaakt aan een wereldregering, een macht die via instituties zoals de VN (WHO, IPCC, migratiepacten), de EU en de NAVO onze autonomie heeft uitgehold. Het WEF bindt al deze organisaties samen, en het resultaat is een wereldwijd gecoördineerd beleid waar de individuele burger niets meer over te zeggen heeft.

Het is natuurlijk geen toeval dat coronamaatregelen wereldwijd vrijwel identiek waren. Het is geen toeval dat oproepen tot censuur in het hele Westen te horen waren, of dat dissidente krachten overal werden onderdrukt en gedemoniseerd. Dit is de realiteit waarin we leven. We praten vaak over soevereiniteit, maar die is al lang overboord gegooid. Nationale democratie is niet verenigbaar met de agenda die nu wordt uitgerold. Wat we zagen tijdens de coronacrisis was niet zomaar een reeks noodmaatregelen; het was het eindspel van een ontwikkeling die al jaren geleden is ingezet – de bestendiging van ons verlies van vrijheid en zelfbeschikking.

Het meest verontrustende aan dit alles is dat er geen echte antwoorden komen. Kamerleden zoals Gideon van Meijeren stellen kritische vragen, maar worden afgescheept of genegeerd. Burgers hebben geen inzage in wat er achter gesloten deuren wordt bekokstoofd. En ondertussen worden organisaties zoals de NCTV steeds machtiger, terwijl hun taken steeds verder afwijken van wat hun oorspronkelijke doel was.

De vraag is: wanneer wordt de grens bereikt? Hoeveel macht staan we nog af aan onzichtbare bureaucraten en niet-gekozen instanties voordat we inzien dat er geen weg meer terug is? De democratie is niet iets vanzelfsprekends. Het is iets dat constant verdedigd moet worden. En zolang organisaties zoals de NCTV opereren zonder enige vorm van controle, is die democratie in gevaar.