Geert Wilders woedend op eigen minister Faber – maar doet zelf niets
Het kabinet staat te wankelen, migratiebeleid ligt onder vuur, en de PVV… die maakt ruzie met zichzelf. In een opvallende wending heeft Geert Wilders zich openlijk gekeerd tegen zijn eigen minister, Marjolein Faber. De reden? De gehate spreidingswet wordt pas in 2026 ingetrokken. En dat – zo laat Wilders weten – vindt hij “verschrikkelijk”. Maar wat doet hij eraan? Helemaal niets.
Spreidingswet blijft tot 2026: verkiezingsbelofte gebroken
Voor de verkiezingen beloofde Wilders dat de spreidingswet – die gemeenten kan dwingen asielzoekers op te nemen – per direct zou worden gesloopt. Het was hét symbool van het falende migratiebeleid van het oude regime. Zijn achterban rekende erop dat deze wet als eerste het veld zou ruimen.
Maar nu blijkt dat die intrekking op z'n vroegst in 2026 zal plaatsvinden. Dat is twee jaar ná de beloften. Twee jaar waarin gemeenten nog steeds tegen hun wil asielzoekers moeten huisvesten. Twee jaar waarin het asielinfarct gewoon door ettert. En wie moet dat uitvoeren? Precies: PVV-minister Marjolein Faber.
Wilders boos op Faber – maar houdt zich in
Wilders laat nu weten “boos” te zijn op het hele kabinet, inclusief zijn eigen mensen. Hij wijst met de vinger naar Faber. Maar in plaats van in te grijpen, roept hij vooral heel hard vanaf de zijlijn. Geen motie, geen ultimatum, geen actie. Alleen woorden.
“Het is de schuld van het hele kabinet en dus ook van mevrouw Faber,” zei Wilders. Maar: geen consequenties, geen politieke druk, geen plan B.
Wat is er gebeurd met de Wilders die ooit met één tweet een kabinet in de war kon brengen? Die op het scherpst van de snede oppositie voerde? Hij zit nu zélf aan de knoppen – en lijkt vooral bezig met damage control binnen zijn eigen partij.
Faber komt met ‘contourennota’, maar geen echte oplossing
Minister Faber kwam maandag met een “contourennota” – een soort plan over hoe het ooit zou moeten gaan ná de intrekking van de spreidingswet. Maar het belangrijkste onderdeel? Een concreet wetsvoorstel om de wet in te trekken? Dat bleef uit. Geen tekst, geen datum, geen concrete stappen.
Het voelt alsof de PVV – ondanks al haar verkiezingsretoriek – nu het vuile werk van het systeem uitvoert waar ze ooit tegen streed.
Een PVV die bestuurd wordt, maar niet bestuurt
Het pijnlijkste van alles is dat Wilders nu zelf onderdeel is van een systeem dat hij jarenlang verafschuwde. Hij zit aan tafel, levert ministers, heeft invloed. Maar wat doet hij ermee?
De oude Wilders zou Faber hebben teruggefloten. Hij zou voor de camera staan, een ultimatum stellen, en desnoods het kabinet op scherp zetten. De nieuwe Wilders lijkt vooral bezig met het bewaken van de coalitie en het behouden van de schijn.
Deze passiviteit is dodelijk voor het vertrouwen van zijn achterban. Want wie gelooft er straks nog dat de PVV echt bereid is te breken met het oude beleid, als zelfs de intrekking van de spreidingswet al op de lange baan wordt geschoven?
(Artikel gaat verder onder deze oproep) Steun DDS! De Dagelijkse Standaard vecht tegen de stroom in en brengt u het nieuws en de opinie die de mainstream media vaak voor u verzwijgen. Maar dit belangrijke werk kost geld en wij zijn volledig afhankelijk van de steun van onze lezers. Wilt u dat wij doorgaan? Help ons dan met een donatie via BackMe! Elke bijdrage, groot of klein, helpt ons om uw stem te blijven vertegenwoordigen en de strijd voor een écht rechts geluid voort te zetten. Doneer nu via: https://dds.backme.org/
DDS stelt de vraag: waar blijft de daad bij het woord?
Bij DDS nemen we geen genoegen met loze beloftes en politieke spelletjes. De PVV zit nu aan de knoppen. De kiezer eist resultaten, geen gerommel in de marge.
Als Wilders écht boos is, dan is het tijd om dat te laten zien. Niet met woorden, maar met daden. De spreidingswet moet nú van tafel. Niet in 2026. Niet “misschien ooit”. Maar vandaag.
En als zijn eigen minister daar niet toe bereid is, dan is het tijd voor politieke moed. Want wie zwijgt, stemt toe.
