Nationale actiedag Giro555 loopt uit op groot fiasco: Slechts drie op de tien Nederlanders steunen initiatief

De poging om het ingezamelde geld naar beide zijden van het conflict te sturen, leidt tot diepe verdeeldheid. Wat aanvankelijk bedoeld was als een collectieve solidariteitsactie, is nu dus uitgelopen op een pijnlijk fiasco.

Opvallend is dat bekende Nederlanders, die normaal vooraan staan bij dit soort deugacties, nu opvallend stil zijn. Waar ze zich bij vorige gelegenheden haastten om met een Giro555-shirtje aan de telefoon te zitten, zijn ze dit keer terughoudend uit angst voor reputatieschade en politieke complicaties.

De onduidelijke communicatie over de verdeling van de fondsen – tussen Israël, Gaza en Libanon – voedt de onrust. In een land dat al gebukt gaat onder polarisatie, blijkt deze kwestie nog gevoeliger te liggen dan de Zwarte Piet-discussie. Het ontbreken van transparantie heeft geleid tot oproepen tot een boycot van de actie, vooral van groepen die vrezen dat hun geld naar de verkeerde partij gaat.

Slechts drie op de tien Nederlanders steunen de actie, blijkt uit een enquête van EenVandaag. Onderzoeker Jeroen Kester benadrukt dat dit ongekend is. “Niet alleen houden donateurs daardoor dit keer de hand op de knip. Het zal mij niet verbazen als deze weerstand ook bij volgende acties aan het imago van Giro555 blijft plakken.”

Alsof dat nog niet genoeg was, ontstond er verwarring door berichten dat het kabinet de opbrengsten van de actie zou verdubbelen, wat achteraf een broodje aap bleek te zijn. Minister Reinette Klever maakte duidelijk dat het kabinet niet langer van plan is om dit soort opbrengsten te verdubbelen, maar kondigde wel aan vier miljoen euro te reserveren voor hulp aan Libanon.

De negatieve aandacht heeft de donaties flink doen kelderen. Driekwart van de ondervraagden zegt niets te zullen bijdragen, vaak om morele redenen. De een wil niet dat geld naar Israël gaat, de ander vreest dat hulp aan Gaza en Libanon in handen van Hamas of Hezbollah valt.

De actie is daarmee een strategische blunder. Waar eerdere campagnes brede steun kregen, zoals voor Turkije en Syrië, lijkt deze poging om humanitaire hulp te bieden in een politiek explosieve regio vooral bij te dragen aan nog meer verdeeldheid.