CBS onderzoek onthult de ironie van de goedverdienende Nederlandse bubbel: Rijk, Nederlands en 'werelds' gesloten

Volgens het CBS leven deze Nederlanders sterker afgescheiden dan wie dan ook in ons kikkerlandje. Ze omringen zich voornamelijk met soortgenoten en stemmen – hou je vast – voornamelijk op pro-immigratie partijen volgens Wierd Duk. Het toppunt van hypocrisie? Absoluut. Deze groep, die het hoogste scoort op de segregatiescore, vindt zichzelf waarschijnlijk het meest verlicht en progressief. Maar als het erop aankomt, blijkt hun 'diversiteit' niet verder te gaan dan de menukaart van hun favoriete etnische restaurant.

Laten we even de feiten op een rij zetten: Nederlanders van goede komaf en met een riant inkomen leven in een comfortabele echo-kamer, weg van de multiculturele realiteit van het land. Met een segregatiescore van 0,42 – hoger dan welke andere groep dan ook – leven ze in een zelfgekozen isolement, terwijl ze anderen de les lezen over inclusiviteit en diversiteit. Is dit niet het schoolvoorbeeld van "doe wat ik zeg, niet wat ik doe"?

Wat deze cijfers ons echt vertellen, is dat er een diepgewortelde kloof bestaat tussen de idealen die men uitdraagt en de realiteit van het dagelijkse leven. Het is gemakkelijk om pro-immigratie te zijn als je zelf in een wijk woont waar de grootste diversiteit die je tegenkomt, de keuze is tussen een Tesla of een Audi voor de deur.

Moeten we ons schuldig voelen over deze bevindingen? Volgens de logica van sommigen waarschijnlijk wel. Maar laten we eerlijk zijn: schuldgevoelens zijn zinloos als ze niet gepaard gaan met een bereidheid om je eigen levenswijze onder de loep te nemen. De echte uitdaging is niet het prediken van diversiteit, maar het leven ervan – iets wat de Nederlandse elite lijkt te vergeten terwijl ze zichzelf op de borst kloppen voor hun 'openheid' en 'tolerantie'.

Dus, aan alle goedverdienende Nederlanders met een hart voor diversiteit: stop met het prediken vanuit je ivoren toren en start met het praktiseren van wat je predikt. Misschien is het tijd om uit je bubbel te stappen en de echte wereld te omarmen, in plaats van je te verschuilen achter een façade van progressiviteit. Het is makkelijk om voor open grenzen te zijn als je eigen grenzen potdicht zijn.