Hoogleraar Jan Latten van de Universiteit van Amsterdam en tevens demograaf van het CBS merkt iets op. Volgens hem is het vreemd dat men zich in Nederland zo druk maakt om duurzaamheid, maar tegelijkertijd de impact van bevolkingsgroei onbesproken laat. Zijn visie sluit aan bij eerdere stukken op DDS waarin we het
'unsustainable' model van massa-migratie contrasteerden met een aantal andere belangrijke variabelen zoals infrastructuur, woonvesting en sociale cohesie. Zelfs op het moment dat de gevolgen van de politiek-correcte attitudes groter zijn dan voorheen,
worden realiteiten ontkend en onbespreekbaar gehouden. Want: het moet wel gezellig blijven!
Hoogleraar Latten stelt het volgende over de onbegrijpelijke stilte rondom Nederlandse bevolkingsgroei in
Trouw:
"Hoe kan het dat er in Nederland wél wordt nagedacht over hoeveel de CO2-uitstoot in 2050 moet zijn, hoeveel woningen er in dat jaartal van het gas af moeten zijn, hoe hoog de zeespiegelstijging zal zijn en wat dit weer betekent voor de hoogte van de dijken? Maar waarom buigt niemand zich over de bevolkingsgroei?"
Een goede vraag van Latten.
Het lijkt wel alsof de gehele wereld grenzen heeft, behalve de staten van Europa. En tevens dat het begrip
'inclusie' wel érg letterlijk wordt genomen door beleidsmakers als in: 'een continent zonder grenzen'. Want zonder grenzen kunnen bevolkingsgroepen ineens sterk groeien of krimpen. En precies dat is wat er gaande is in Europa anno 2019. Volgens Latten is het onbegrijpelijk dat niemand de bevolkingsgroei in Nederland bespreekt:
"Die overkomt ons gewoon. Elk jaar staan we er weer van te kijken. We zijn een rationele samenleving waarin alle zaken worden bedacht en gepland. Maar op dit gebied gebeurt er niets. Er is geen visie. Nada. Onbegrijpelijk."
Nu is het de vraag: waarom zijn wij op andere onderwerpen rationeel, maar niet op dit specifieke onderwerp? Dat is toch opmerkelijk? Dat terwijl de gevolgen van massa-immigratie immens zijn.