We zijn weer terug in 1929: Politie noteert afkomst werknemers omwille van 'diversiteit'

Je zou denken dat we er eigenlijk wel klaar mee zijn, met die voortdurende focus op etnische diversiteit en afkomst, maar niets is minder waar. We vinden de verschillen in afkomst zo interessant dat we er op blijven focussen. Na het vechten van een wereldoorlog vanwege o.m. een obsessie met afkomst gaat de politie de afkomst van haar werknemers vastleggen in een database. Dit zodat de politie haar werknemersbestand kan construeren zoals ze dat wensen. Met 'hier een beetje meer blank en daar een beetje meer zwart'. Zo laat Lute Nieuwerth, chef diversiteit, weten in de Volkskrant: "Je kunt niet zeggen: goh, we houden even opruiming aan de bovenkant van de markt onder mensen die al dertig, veertig jaar meelopen. Dat moet ingroeien, we zijn ermee bezig." Een belachelijke maatregel dat vastleggen van iemands afkomst, niet alleen verboden, maar ook gewoon paradoxaal. Je kunt namelijk onmogelijk waargenomen verschillen nivelleren door te blijven hameren en blijven benoemen van de verschillen.

Behalve dan als je voor de overheid werkt. Dan gelden er blijkbaar andere maatstaven. Dat de politie hiermee de randjes van de rechtstaat opzoekt maakt natuurlijk niet uit, want politie. Het is kolder van de bovenste plank want wat is diversiteit eigenlijk? Diversiteit is een gegeven in de wereld, en dat begint al op micro niveau. Op individueel niveau is ieder mens 'divers' en anders. Maar ook op macro niveau is Nederland enorm divers. De diversiteit in Nederland is dan ook veel groter dan dat de overheid u wil doen geloven. Door massamedia, verkeersborden, publieke scholen en overheidscommunicatie lijkt Nederland op een eenheidsworst. Maar als je goed tussen de mistbanken van de Nederlandse staat heenkijkt zie je enorm veel culturele en zelfs etnische diversiteit binnen de Nederlandse landgrenzen. Dan heb ik het nog niets eens over de Joodse, Turkse, Caribische en Marokkaanse diaspora, maar simpelweg over de culturele verschillen die je al ziet in één provincie. Zo zijn Groningers vaak stug, praten ze met een accentje en lijken Ommelanders af te stammen van de Friezen. Heel anders is dat weer onder de Rijn, waar meer Frankische en Bourgondische culturen waarneembaar zijn. Dat we elkaar kunnen verstaan is te danken aan gestandaardiseerd Nederlands uit de 19e eeuw, maar diversiteit was altijd al een gegeven.

Ironisch dat die diversiteit juist is afgenomen door alle nationale programma's vanuit de overheid. En de politie dan nu gaat inzetten op 'diversiteit', maar goed. De bestsaande diversiteit is blijkbaar niet goed genoeg! Nee er moet een soort van 'hoger ideaal' worden gevonden door de politieke klasse. En dat heet dan 'diversiteit', maar is in feite een code woord voor groepsdenken, toegepast wanneer en hoe men het bij de Rijksoverheid wenst. Dat niet meer mensen hier tegen in verweer komen is opmerkelijk. Een mogelijkheid is de jarenlange beïnvloeding en de culturele programma's die op scholen, middelbare scholen, universiteiten en andere instellingen worden georganiseerd. Zo krijgen onderwijsinstellingen dikke subsidies om posters op te hangen met het doel 'diversiteit' als een positief fenomeen te framen. Op een bepaald moment ga je het ook geloven, want het is een vaag ideaal. Een vaag ideaal dat nu wordt gebruikt om afkomst van mensen vast te leggen.

Onder dat frame verschuilen zich eigenlijk de 'rassenwetten' van Hitler, maar dan net een beetje anders. Dat was natuurlijk beeldspraak, maar wat gaat de politie dan doen? "De politie heeft een programma ingevoerd waarmee jonge collega’s die voldoen aan het criterium ‘divers’ versneld worden gekoppeld aan de eenheidsleidingen." Er zijn dus twee klassen waarneembaar: diverse en niet-diverse mensen. De een is minderwaardig aan de ander, getuige dat dit als criterium geldt. Bizar! Met de doelstelling meer mensen met het stigma 'divers' aan te nemen doet de politie alvast een aankondiging van ophanden zijnde discriminatie op basis van een idealistisch woordje. Wat een vooruitgang is er toch waarneembaar in Nederland in de afgelopen twintig jaar. Maar over diversiteit van ideeën hoor je helemaal niemand. Jammer is dat.